Wybrałeś prawidłowo – na rysunku przedstawiono oznaczenie graficzne przekroju płyty pilśniowej MDF. Taki sposób kreskowania jest stosowany zgodnie z normami branżowymi i bardzo łatwo go rozpoznać, jeśli zna się typowe symbole graficzne stosowane w dokumentacji technicznej stolarskiej czy meblowej. Płyty MDF (Medium Density Fibreboard) to materiał drewnopochodny o średniej gęstości, wykorzystywany powszechnie w meblarstwie, stolarstwie wnętrz i budownictwie. W praktyce, MDF charakteryzuje się jednorodną strukturą bez widocznych wiórów czy paździerzy w przekroju, co odróżnia go od innych płyt, np. wiórowych czy paździerzowych. Podczas projektowania mebli pod zabudowę, drzwi czy frontów, architekci i technicy korzystają właśnie z takiego oznaczenia, żeby mieć pewność co do parametrów wytrzymałościowych i obróbkowych materiału. Normy takie jak PN-EN 309 czy oznaczenia stosowane przez producentów mebli przewidują jednoznaczne kreskowanie dla różnych typów płyt, co ułatwia czytanie rysunków warsztatowych. Moim zdaniem, świadomość tych oznaczeń bardzo pomaga przy planowaniu produkcji i zamówieniach materiałowych, bo minimalizuje ryzyko pomyłek i pozwala od razu dobrać odpowiednią technologię obróbki. Na marginesie dodam, że MDF świetnie sprawdza się tam, gdzie zależy nam na gładkiej powierzchni pod lakier czy fornir, a oznaczenie takie jak na rysunku pojawia się dosłownie w każdym porządnym projekcie.
Analizując poszczególne odpowiedzi, łatwo zauważyć, że wiele osób myli oznaczenia graficzne płyt drewnopochodnych, bo na pierwszy rzut oka różnice są subtelne. Jednak każda z płyt – wiórowa, paździerzowa czy pilśniowa twarda – ma swój własny, specyficzny wzór przekroju zgodnie ze standardami rysunku technicznego i normami branżowymi. Płyta wiórowa w przekroju jest zwykle oznaczana nieregularnymi kształtami przypominającymi wióry, czasem z dodatkowymi konturami, by oddać charakterystyczną teksturę. Paździerzowa z kolei ma często gęstsze i bardziej ułożone kreskowanie, czasem z wyraźnymi drobnymi kropkami czy łukami, co ma imitować strukturę paździerzy, czyli drobnych resztek roślinnych. Płyta pilśniowa twarda ma bardzo gęste, równoległe kreski, które sugerują zwartość i dużą sztywność, ale nie mają tej charakterystycznej regularności i szerokości jak w przypadku MDF. Najczęstszy błąd polega na utożsamianiu płyt pilśniowych z MDF-em, bo obie mają dość jednorodne wnętrze, ale tylko MDF wykazuje tak regularny, jednolity wzór kreskowania pod kątem 45 stopni, bez dodatkowych szczegółów. Moim zdaniem warto znać te niuanse, bo w praktyce produkcyjnej zamiana jednego typu płyty na inny może skutkować poważnymi problemami, np. przy oklejaniu, frezowaniu czy łączeniu elementów. Często spotykam się z tym, że ktoś zamawia płytę wiórową, myśląc, że to MDF, co kończy się rozczarowaniem na etapie montażu. Dlatego według najlepszych praktyk zawsze warto upewnić się, co dokładnie pokazuje rysunek i jak odczytywać takie symbole.