Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Rozpoznawanie sęków na przekrojach drewna to jedna z podstawowych umiejętności w branży stolarskiej i budowlanej, a błędna identyfikacja ich rodzaju prowadzi często do nieprawidłowego klasyfikowania materiału, co przekłada się na jakość gotowych wyrobów. Na rysunku można zauważyć różne cechy anatomiczne drewna: słój roczny, sęk wrastający, sęk szpilkowy oraz układ włókien. Często mylone są sęki szpilkowe z sękami wrastającymi, które charakteryzują się zdecydowanie większym rozmiarem oraz nieregularnym, podłużnym kształtem. Sęk szpilkowy – zgodnie z definicją – to niewielki, ciemny punkt, który nie zaburza znacznie struktury słojów, w przeciwieństwie do sęków wrastających czy martwych. Mylenie tych sęków zwykle wynika z powierzchownej oceny rysunku lub nieuwagi przy analizie detali. Zdarza się też, że niektórzy utożsamiają słoje roczne czy układ włókien z sękami, a to jest zbyt daleko idące uproszczenie. W praktyce, takie błędy mogą prowadzić do nieprawidłowego doboru materiału konstrukcyjnego – drewno z dużymi sękami nie nadaje się na elementy dźwigające, natomiast drewno z drobnymi sękami szpilkowymi jest akceptowalne w większości zastosowań. Według norm PN i wymagań branżowych, właściwa ocena rodzaju i rozmieszczenia sęków pozwala na optymalne wykorzystanie materiału i ograniczenie odpadów. Moim zdaniem warto poświęcić chwilę na wnikliwą analizę każdego detalu, bo to procentuje później podczas pracy w warsztacie czy na budowie.