Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wydaje się, że pęknięcia na czołowej płaszczyźnie płyty mogą wynikać z różnych czynników, ale nie wszystkie intuicyjne odpowiedzi są trafne. Z mojego doświadczenia często spotykam się z przekonaniem, że to niska wilgotność powietrza w pomieszczeniu czy brak ogrzewania powodują takie uszkodzenia. Tymczasem to tylko pośrednie czynniki. Brak ogrzewania zwykle prowadzi do wyższej wilgotności powietrza, ale drewno lite najczęściej pęka wtedy, gdy gwałtownie się kurczy po wyschnięciu – czyli wtedy, gdy początkowo miało za dużo wody w sobie. Za wysoka wilgotność otoczenia może być problemem, ale raczej powoduje puchnięcie, odkształcenia albo nawet rozwój grzybów, a nie pęknięcia na czole. Z kolei zbyt niska wilgotność materiału w momencie produkcji raczej nie wywoła pęknięć – drewno będzie już suche i stabilne, więc nie będzie miało tendencji do dalszego kurczenia się. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie pęknięć jedynie z warunkami użytkowania mebla, a nie z jego przygotowaniem. W praktyce kluczowe jest, by drewno zanim trafi do warsztatu, a później do klienta, było odpowiednio wysuszone w suszarni do poziomu zgodnego ze standardami branżowymi – to naprawdę robi różnicę. Jeśli nie zadbamy o właściwe sezonowanie i pomiar wilgotności przed montażem, to nawet najlepsze warunki w pomieszczeniu nie ochronią nas przed pęknięciami. Wniosek z tego taki, że problem najczęściej zaczyna się już na etapie przygotowania surowca.