Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wydaje się, że wiele osób podchodzi do renowacji mebli trochę zbyt powierzchownie, szukając najszybszych rozwiązań typu przyciemnienie, maskowanie czy od razu odłączanie elementów. Jednak w praktyce takie działania zwykle prowadzą tylko do pogorszenia sytuacji albo są zupełnie nielogiczne z technicznego punktu widzenia. Samo przyciemnienie jasnych fragmentów nie rozwiąże problemu, bo nie dotyka istoty uszkodzenia – czyli zniszczonej, łuszczącej się powłoki ochronnej. W efekcie nowe bejce czy barwniki nie będą się trzymały, a nieestetyczne plamy szybko wrócą. Oddzielanie płyty stołu od podstawy to operacja inwazyjna, która w ogóle nie jest związana z renowacją powłoki – takie działanie ma sens tylko wtedy, gdy trzeba naprawiać konstrukcję stołu, np. wymieniać okucia lub elementy mocujące. Z kolei usunięcie okleiny to bardzo radykalny krok i raczej ostateczność, kiedy okleina jest całkowicie zniszczona, wybrzuszona lub odklejona na dużej powierzchni – w warunkach przedstawionych na zdjęciu to niepotrzebne, bo chodzi głównie o odnowienie powierzchni, a nie jej całkowitą wymianę. Częstym błędem jest myślenie, że estetykę można poprawić bez przygotowania podłoża, jednak zgodnie z dobrą praktyką stolarską oraz normami renowacji mebli, każdy kolejny etap prac powinien być poprzedzony dokładnym oczyszczeniem i usunięciem starych powłok. To podstawa, bez której żadne dalsze czynności nie mają sensu. Warto pamiętać, że pośpiech w takich działaniach najczęściej skutkuje nietrwałymi efektami oraz koniecznością powtórzenia prac.