Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Odczytując wynik z suwmiarki noniuszowej, łatwo popełnić błąd, jeśli nie rozumie się w pełni zasady działania tej podziałki i roli noniusza. Częstą pomyłką jest branie pod uwagę jedynie odczytu z głównej podziałki i nieuwzględnianie dokładności, jaką daje noniusz – wtedy wynik bywa zaokrąglany w górę do najbliższego całkowitego milimetra, np. do 25,2 mm lub 28,4 mm. Takie wartości sugerują, że ktoś przeoczył, iż zero na noniuszu nie przekroczyło jeszcze następnej dużej kreski, a także nie sprawdził, która dokładnie kreska noniusza pokrywa się z podziałką główną. Z mojego doświadczenia wynika, że innym typowym błędem jest odczytanie tylko tej kreski noniusza, która wydaje się najbliżej podziałki głównej, ale nie sprawdzenie, czy rzeczywiście jest ona w pełnym pokryciu – przez to pomijamy dokładność i wpisujemy np. 24,8 mm zamiast 24,4 mm. Bardzo często użytkownicy mylą się też przez nieuwagę przy szybkim pomiarze lub złe oświetlenie – wystarczy cień, nieodpowiedni kąt patrzenia i już wynik jest przesunięty o jedno dziesiętne milimetra czy nawet więcej. Kluczowa zasada w technice: najpierw czytamy pełne milimetry, potem patrzymy na noniusz i wybieramy tę kreskę, która pokrywa się idealnie – dopiero wtedy dodajemy dziesiętne części milimetra do odczytu głównego. Takie niuanse są bardzo ważne w praktyce warsztatowo-produkcyjnej, bo nawet mała pomyłka przy seryjnym pomiarze może prowadzić do poważnych problemów jakościowych. Warto zawsze sprawdzić kilka razy i nie spieszyć się – takie podejście to podstawa dobrej praktyki metrologicznej.