Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

W kontekście seryjnej produkcji elementów płytowych, wybór metody oklejania ma kluczowe znaczenie nie tylko dla jakości, ale też dla wydajności procesu. Często mylnie wydaje się, że rozwiązania ręczne, takie jak używanie taśmy papierowej z klejem, są wystarczające – niestety, w praktyce takie metody są stosowane wyłącznie w pojedynczych, amatorskich realizacjach lub prototypach, gdzie nie liczy się powtarzalność i czas cyklu. Taśmy papierowe nie zapewniają należytej ochrony krawędzi i bardzo słabo trzymają się podczas eksploatacji, szczególnie przy wzmożonym użytkowaniu mebla. Z kolei stosowanie kleju skórnego, nawet w połączeniu z mechanicznym dociskaniem, to już rozwiązanie mocno przestarzałe, spotykane raczej w renowacji starych mebli, a nie w nowoczesnej produkcji płytowej. Kleje te są nietrwałe, nieodporne na działanie wody i zmianę temperatur, no i czas wiązania jest zdecydowanie za długi na wymagania dużej produkcji. Wariant z okleiną naturalną i klejem poliuretanowym, stosowany ręcznie, to już raczej domena zakładów specjalizujących się w meblach ekskluzywnych, gdzie liczy się indywidualizm i unikalny efekt wykończenia, a nie seryjność, szybkość i ekonomia. Poza tym, ręczne oklejanie to ogromne ryzyko błędów i niejednorodności, czego duże zakłady unikają jak ognia. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że tradycyjne rozwiązania sprawdzą się przy setkach czy tysiącach elementów – rzeczywistość branżowa bardzo szybko to weryfikuje. Dobre praktyki i nowoczesne standardy mówią jasno: do wydajnego, powtarzalnego i trwałego oklejania wąskich płaszczyzn stosuje się okleiniarki mechaniczne z klejami topliwymi i obrzeżami z tworzyw sztucznych. To nie tylko wygoda, ale i ekonomia oraz pewność jakości.