Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Pęknięcia, wykrzywienia, zmatowienie powłoki czy oderwanie okleiny to uszkodzenia, które najczęściej mają zupełnie inne podłoże niż czynniki biologiczne. Z mojego doświadczenia wynika, że takie defekty powstają raczej na skutek oddziaływania wilgoci, zmian temperatury, błędów montażowych albo po prostu naturalnego starzenia się materiału. Pęknięcia i wykrzywienia są niemal zawsze rezultatem nierównomiernego przesychania drewna, złego sezonowania albo niewłaściwego przechowywania – drewno pracuje, kurczy się i rozpręża, a stolarz powinien to przewidzieć już na etapie projektowania i doboru materiału. Zmatowienie powłoki to w większości przypadków efekt ścierania, promieniowania UV albo niewłaściwej pielęgnacji. To już zupełnie inna kategoria uszkodzeń – chemiczna lub fizyczna, nie biologiczna. Oderwanie okleiny z kolei może być skutkiem złego klejenia, nieprzestrzegania zaleceń producenta lub nadmiernej ekspozycji na wilgoć, ale nie działania owadów czy grzybów. W praktyce spotkałem się nieraz z przekonaniem, że każde uszkodzenie drewna to wynik działania szkodników, ale to uproszczenie. W rzeczywistości tylko typowe chodniki, czyli cienkie kanaliki wygryzione przez owady, są bezpośrednim dowodem działania czynnika biologicznego. Zgodnie z normami branżowymi i wytycznymi np. ITB, rozpoznanie rodzaju uszkodzenia pozwala dobrać właściwą metodę naprawy i zabezpieczenia – dlatego tak ważna jest precyzyjna diagnostyka. Warto też pamiętać, że odpowiednia konserwacja i kontrola warunków otoczenia pozwalają uniknąć większości typowych problemów stolarskich.