Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wilgotność graniaków przeznaczonych do gięcia to często niedoceniany, a bardzo istotny parametr technologiczny. W branży drzewnej utarło się myślenie, że do gięcia wystarczy zwykłe, powietrznie sezonowane drewno, które zwykle ma 14–16% wilgotności, jednak nic bardziej mylnego. Taka wilgotność odpowiednia jest raczej dopiero do montażu czy wykańczania wyrobów, bo zapewnia stabilność wymiarową, ale kompletnie nie nadaje się do gięcia – drewno przy tej wilgotności jest już dość sztywne i kruche. W przypadku zakresów 18–20% czy nawet 22–24%, sytuacja jest tylko trochę lepsza, ale to nadal zdecydowanie za mało, by włókna drzewne zachowały odpowiednią plastyczność i giętkość, które minimalizują ryzyko powstawania pęknięć lub mikropęknięć podczas obróbki. Często spotykam się z tym, że osoby początkujące kierują się logiką: im drewno suchsze, tym lepsze do wszystkiego – i właśnie takie podejście prowadzi do błędów konstrukcyjnych. Zbyt niska wilgotność skutkuje nie tylko pęknięciami podczas gięcia, ale też bardzo szybkim obniżeniem wytrzymałości elementu po sformowaniu. Z drugiej strony, zakresy poniżej 25% są typowe dla drewna konstrukcyjnego czy wykańczającego, ale nie do obróbki plastycznej. Przemysł drzewny i rzemiosło potwierdzają, że optymalna wilgotność do gięcia wynosi 25–30% – wtedy drewno po odpowiednim parowaniu lub moczeniu daje się formować bez uszkodzeń. Problem polega na tym, że jeśli za wcześnie spróbujemy giąć drewno 'suche', efektem są nieestetyczne rysy lub nawet rozłupywanie całych fragmentów. Tak więc – warto trzymać się sprawdzonych standardów i nie eksperymentować z niższymi zakresami, szczególnie jeśli zależy nam na jakości i trwałości gotowego produktu.