Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wielu osobom papier ścierny kojarzy się głównie z końcowymi etapami obróbki, czyli już prawie polerowaniem lub delikatnym wyrównaniem, ale to częsty błąd. Papier o ziarnistości P40 jest naprawdę bardzo ostry i agresywny – używanie go do wykończenia powierzchni po bejcowaniu byłoby wręcz katastrofalne, bo zrobiłby brzydkie rysy, a cała robota poszłaby na marne. Podobnie z okleinowaniem – okleiny są cienkie i łatwo je przeszlifować grubym ziarnem, więc tu stosuje się raczej drobniejsze, typu P180 czy nawet P240, żeby nie zniszczyć warstwy dekoracyjnej. Co do polerowania lakieru, to już w ogóle inna bajka – do tego używa się bardzo drobnych papierów, czasem nawet powyżej P800, a czasami specjalnych past polerskich. Moim zdaniem, wybierając P40 do któregoś z tych zastosowań, łatwo popełnić kosztowny błąd i stracić efekty wcześniejszej pracy. To trochę jakby próbować szpachlować ścianę łopatą ogrodową zamiast pacy – niby da się coś zrobić, ale nie o to chodzi w profesjonalnym wykończeniu. W praktyce, wybór granulacji zawsze trzeba dopasować do etapu pracy i rodzaju materiału – im bardziej końcowa obróbka, tym drobniejsze ziarno, a P40 zostawiamy do naprawdę grubych zadań, głównie na początku pracy z "surowym" drewnem.