Płyta MDF to naprawdę ciekawy materiał, bo jej właściwości wynikają wprost z gęstości – plasuje się ona pomiędzy twardymi a miękkimi płytami pilśniowymi. MDF (Medium Density Fibreboard), czyli płyta pilśniowa o średniej gęstości, dokładnie wpasowuje się w kategorię półtwardych płyt pilśniowych według klasyfikacji branżowej. Jej gęstość zazwyczaj mieści się w zakresie 600–800 kg/m³, co daje jej wyważoną kombinację wytrzymałości i łatwości obróbki. To przez to MDF jest tak popularny m.in. w meblarstwie, do produkcji frontów, korpusów czy elementów dekoracyjnych. Moim zdaniem warto zapamiętać, że standardy takie jak PN-EN 316 czy PN-EN 622-5 jasno określają właśnie te zakresy gęstości i przeznaczenie dla różnych typów płyt pilśniowych. MDF nie jest ani tak twardy jak płyty HDF (o gęstości powyżej 800 kg/m³), ani tak miękki jak płyty miękkie (zwykle stosowane w izolacji). Średnia gęstość przekłada się na stabilność wymiarową, dobrą obrabialność oraz wytrzymałość na zginanie – to dlatego stolarze tak lubią MDF, bo łączy cechy drewna z przewidywalnością płyty przemysłowej. A w praktyce, przy produkcji mebli czy stolarki wnętrzarskiej, wybór MDF jako płyty półtwardej to zwyczajnie rozsądna i sprawdzona opcja.
W temacie klasyfikacji płyt pilśniowych łatwo się pomylić, bo sama nazwa MDF może sugerować większą twardość niż faktycznie posiada. Często spotyka się przekonanie, że MDF to płyta bardzo twarda lub wręcz twarda – być może dlatego, że faktycznie jest sztywniejsza i cięższa niż popularne płyty wiórowe czy miękkie pilśniówki stosowane w izolacji. Jednak zgodnie z branżową klasyfikacją i normą PN-EN 316, MDF to typowa płyta o średniej gęstości, czyli należy do półtwardych płyt pilśniowych. Bardzo twarde płyty pilśniowe, czyli HDF, osiągają gęstości ponad 800 kg/m³ i są stosowane głównie tam, gdzie liczy się maksymalna wytrzymałość, np. w panelach podłogowych czy tylnej ściance mebli. Z kolei płyty twarde, choć również sztywne, nie mają tej elastyczności i łatwości obróbki co MDF. W drugą stronę, określenie MDF jako płyty miękkiej też jest nieporozumieniem – płyty miękkie (np. izolacyjne) są lekkie, mają niską gęstość, ich wytrzymałość jest niewielka i nie sprawdzają się w konstrukcjach meblowych. Myślę, że częstym błędem jest też utożsamianie wyglądu lub masy płyty z jej klasą – tymczasem o klasyfikacji zawsze decyduje gęstość oraz właściwości określone w normach. W pracy stolarza czy technika drewna praktyczna znajomość tych różnic pozwala dobrać odpowiedni materiał do zadania, a nie sugerować się samą nazwą czy subiektywnym odczuciem twardości. To dlatego MDF jest półtwardy – łączy niezłą wytrzymałość z łatwością obróbki, ale nie osiąga parametrów płyt bardzo twardych czy HDF.