Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Zaskakująco często zdarza się, że ludzie mylą kolejność czynności podczas przygotowania lakieru do aplikacji. Kluczową rzeczą jest zrozumienie, że proces rozcieńczania lakieru nie polega na domysłach ani nie powinien być wykonywany rutynowo po prostych czynnościach, takich jak usunięcie kożucha, otwarcie opakowania czy nawet samo wymieszanie produktu. Usunięcie kożucha to tylko etap higieniczny – zabezpiecza przed niepożądanymi zanieczyszczeniami, ale nie mówi nic o rzeczywistej lepkości lakieru. Po prostu dzięki temu masz pewność, że nie trafi się do mieszanki stara, zaschnięta warstwa, ale na tym etapie nie wiesz jeszcze, jaka jest aktualna konsystencja produktu. Wymieszanie lakieru to z kolei czynność absolutnie niezbędna, bo komponenty mogą się rozwarstwiać podczas przechowywania, jednak samo wymieszanie również nie daje pewności, że możesz już rozcieńczać – nie znasz jeszcze właściwości cieczy, zwłaszcza jeśli temperatura otoczenia się zmienia lub lakier stoi od dłuższego czasu. Otworzenie opakowania jest wręcz czynnością oczywistą i nie ma żadnego związku z oceną, ile rozcieńczalnika potrzeba, by osiągnąć lepkość roboczą. Typowy błąd myślowy polega na założeniu, że wszystkie te czynności automatycznie prowadzą do gotowości lakieru do pracy, a to właśnie oznaczenie lepkości jest momentem decydującym. Bez tego można bardzo łatwo przedawkować rozcieńczalnik lub mieć zbyt gęstą mieszankę, co przekłada się na defekty powłoki, złe krycie lub nawet marnowanie materiału. W praktyce, zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi i wytycznymi producentów, najpierw trzeba ustalić, jaka jest rzeczywista lepkość lakieru po wymieszaniu i dopiero wtedy – na podstawie pomiaru – rozcieńczyć go do wartości wymaganej przez producenta. Pominięcie tego etapu bywa powodem wielu reklamacji i strat w warsztatach lakierniczych.