Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Dobór materiałów do zabezpieczenia krawędzi płyt meblowych to trochę bardziej złożona sprawa, niż się z pozoru wydaje. W praktyce niestety często można spotkać się z uproszczeniami, które prowadzą do błędnych decyzji, jak np. zastosowanie obrzeża PVC albo taśmy samoprzylepnej. Owszem, obrzeża PVC są bardzo popularne przy tanich meblach, bo są łatwe w montażu i odporne na wilgoć, ale zupełnie nie pasują, jeśli całość została wykończona okleiną naturalną, np. dębową. Wtedy te sztuczne listwy nawet przy najlepszym dopasowaniu kolorystycznym dalej odbiegają strukturą i wyglądem od prawdziwego forniru. Wybór okleiny sosnowej zamiast dębowej – cóż, niby drewno do drewna, ale to się po prostu gryzie wizualnie i każdy fachowiec od razu dostrzeże brak spójności. Zestawianie różnych gatunków drewna na jednej bryle, szczególnie tak kontrastujących jak dąb i sosna, zawsze wygląda jak oszczędność na materiałach albo nieudolny montaż. Taśma samoprzylepna to już całkiem prowizorka – jej się praktycznie nie używa w profesjonalnym meblarstwie do zabezpieczania obrzeży, bo nie daje trwałości ani estetyki i szybko się odkleja, zwłaszcza przy częstym dotyku. Częstym błędem jest założenie, że zabezpieczenie krawędzi to tylko kwestia ochrony – a tu chodzi jeszcze o wizualną spójność i podkreślenie jakości mebla. W dobrych praktykach branżowych zawsze dąży się do tego, żeby okleina na krawędziach była z tego samego gatunku co okleina na płaszczyznach, bo tylko wtedy osiąga się pełny efekt zarówno wizualny, jak i użytkowy. Moim zdaniem warto patrzeć na całość, nie tylko na skróty montażowe, które na pierwszy rzut oka może i pozwalają zaoszczędzić czas, ale zdecydowanie psują całe wykończenie mebla.