Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wiele osób myli kolejność operacji podczas okleinowania płyt meblowych, często sugerując się pozorną łatwością wykonania lub wyobrażeniami wyniesionymi z innych branż. Na przykład, okleinowanie szerokich powierzchni przed wycinaniem elementów mija się z celem, bo wtedy okleina trafia także na odpady, które i tak będą później odrzucone – to niepotrzebna strata materiału, a także narażenie okleiny na uszkodzenia podczas dalszego cięcia. Z kolei rozpoczęcie od okleinowania wąskich krawędzi jest dość nielogiczne, bo po późniejszym formatowaniu cała praca idzie na marne – krawędzie i tak trzeba będzie ponownie wykończyć, a często nawet mocno uszkodzić. Często spotykam się z takim błędem u początkujących – wydaje się im, że najpierw warto „zabezpieczyć” krawędź, ale w praktyce to prowadzi tylko do powtórnej roboty. Tak samo błędem jest formatowanie po okleinowaniu wąskich powierzchni, bo w efekcie możemy obciąć wcześniejszą okleinę i uzyskać nieestetyczne, poszarpane krawędzie. Profesjonalne standardy technologiczne wyraźnie wskazują, że kolejność powinna być podporządkowana zarówno oszczędności materiału, jak i jakości końcowego wyrobu. Moim zdaniem, nie ma tu miejsca na przypadkowość – złe ustawienie operacji po prostu skutkuje stratami, błędami wizualnymi i większą ilością poprawek. W praktyce, prawidłowa kolejność operacji to gwarancja, że uzyskamy równą, estetyczną krawędź i trwałą okleinę, która nie będzie się odklejać czy odpryskiwać. Złe podejście to najczęstsza przyczyna reklamacji gotowych mebli i nieprzyjemnych niespodzianek po stronie klienta.