Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

W suszeniu drewna w suszarni komorowej często pojawia się kilka błędnych przekonań na temat warunków, które są istotne dla efektywności tego procesu. Na przykład, niektórzy sądzą, że stała wysoka wilgotność powietrza w komorze będzie korzystna – w rzeczywistości jest dokładnie odwrotnie, bo zbyt duża wilgotność uniemożliwia sprawną wymianę pary wodnej między drewnem a powietrzem, przez co suszenie wręcz zatrzymuje się w miejscu. Z mojego punktu widzenia – i z tego, co słyszałem od praktyków – to najczęstszy powód nieudanych prób suszenia prowadzących do zagrzybienia lub sinizny. Z kolei duża szczelność komory oczywiście zapobiega niepotrzebnym stratom ciepła, ale sama w sobie nie wystarczy. Jeśli nie ma w środku wymuszonego obiegu powietrza, osiągnięcie równomiernych warunków suszenia w każdej części komory jest praktycznie niemożliwe. Efekt jest taki, że drewno suszy się nierównomiernie i powstają różnice wilgotności, a potem pojawiają się wygięcia lub pęknięcia. Wreszcie, obecność światła, nawet bardzo dużej ilości, nie ma żadnego przełożenia na proces suszenia. Światło w suszarni nie wpływa na tempo usuwania wilgoci z drewna, a wręcz czasami może powodować niechciane przebarwienia, szczególnie w przypadku jasnych gatunków. Typowym błędem myślowym jest tutaj traktowanie suszarni jak szklarni – niestety, światło nie odgrywa tu praktycznie żadnej roli. Całość procesu opiera się na synergii temperatury i ruchu powietrza, przy kontrolowanej, ale nie nadmiernej wilgotności względnej – dopiero wtedy można mówić o profesjonalnie prowadzonym suszeniu, zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi i normami technicznymi.