Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Na zdjęciu widzimy okucie, które często bywa błędnie interpretowane przez osoby mniej doświadczone w branży meblarskiej. W praktyce spotyka się przekonanie, że taki zawias można zastosować do łączenia półek z korpusem albo wieńców ze ścianami bocznymi. Wynika to być może z podobieństwa w sposobie mocowania niektórych złącz meblowych, jednak funkcja zawiasu puszkowego jest zupełnie inna. Półki zwykle mocuje się na kołkach, konfirmatach czy systemach minifix – one zapewniają stabilne, nieruchome połączenie, czego nie da się zrobić zawiasem. Z kolei wieńce, czyli górne i dolne elementy szkieletu mebla, montuje się najczęściej poprzez wiercenie i stosowanie złączy mimośrodowych lub śrub z gwintem. Użycie zawiasu puszkowego w tych miejscach po prostu nie miałoby sensu – nie zapewni wymaganej sztywności i nie przewidziano go do takich obciążeń. Płyta robocza z kolei wymaga zupełnie innych rozwiązań, np. konfirmatów czy mimośrodów, ewentualnie specjalnych wsporników – tu zależy nam na absolutnie stabilnym połączeniu i możliwości przenoszenia dużych sił. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie różnych okuć ze względu na ich podobny wygląd czy sposób mocowania, ale praktyka pokazuje, że każde okucie ma ściśle określone zadanie. Zawias puszkowy stworzono wyłącznie do ruchomego montażu frontów (drzwi) względem korpusu, umożliwiając ich wielokrotne otwieranie i zamykanie oraz regulację położenia, co jest nieosiągalne w przypadku innych elementów meblowych.