Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Często w praktyce zawodowej można spotkać się z mylną identyfikacją drewna podłogowego, bo niektóre gatunki są do siebie dość podobne, szczególnie jeśli patrzy się tylko na rysunek słojów. Mahon jest drewnem egzotycznym, o ciemnej, czerwono-brązowej barwie i bardzo równomiernym rysunku – takie drewno jest rzadkością w polskich domach, raczej stosowane w luksusowych wnętrzach czy meblarstwie artystycznym. Jego słoje są subtelniejsze, nie tak wyraźne jak u jesionu czy dębu. Dąb z kolei to chyba najbardziej popularny materiał na podłogi, ale jego usłojenie jest mniej dynamiczne – bardziej spokojne, z grubszymi porami i często widocznymi tzw. promieniami rdzeniowymi. Kolor dębu, nawet po wybarwieniu, zwykle pozostaje w odcieniach beżu, brązu lub lekko żółtawego. Buk cechuje się bardzo drobnym, jednolitym i subtelnym rysunkiem, czasami wręcz niewidocznym, i delikatnym różowawym odcieniem. Z mojego doświadczenia wynika, że wiele osób myli jesion z dębem głównie przez podobną twardość i popularność na rynku, jednak sposób przebiegu słojów i ich kontrastowość są naprawdę inne. Myślenie schematyczne, że każda wyrazista podłoga to dąb, może prowadzić do błędnej identyfikacji. Dobrym nawykiem jest porównywanie próbek i bazowanie na praktycznych poradach producentów – to pozwala lepiej zrozumieć, jak szeroka jest oferta drewna i jak istotne są detale wizualne przy wyborze materiału do wnętrz.