Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wiele osób myli ślady żerowania różnych owadów drewnojadów, bo faktycznie niektóre otwory mogą wyglądać dość podobnie na pierwszy rzut oka. Kornik, mimo iż jest znany z niszczenia drzew w lesie, raczej nie atakuje przetworzonego drewna konstrukcyjnego – jego działalność skupia się głównie na żywych drzewach iglastych, gdzie żłobi charakterystyczne chodniki pod korą. Drwalnik to kolejny gatunek, który preferuje świeże drewno, najczęściej sosnowe, i pozostawia większe, nieregularne otwory oraz charakterystyczne mączkowate odchody. Spuszczel natomiast powoduje bardzo poważne zniszczenia, ale efekty jego żerowania są inne: typowe są podłużne, owalne otwory wylotowe o większej średnicy i widoczne głębokie korytarze, a nie drobne, liczne dziurki jak na zdjęciu. Typowym błędem jest utożsamianie każdego uszkodzenia drewna z działalnością kornika lub spuszczela, bo to właśnie kołatek domowy najczęściej bytuje w suchym, już przetworzonym drewnie w domach i zabytkach. W praktyce branżowej ważne jest rozróżnienie szkodników ze względu na różne metody zwalczania i naprawy. Zresztą, większość fachowców zaleca najpierw identyfikację owada na podstawie wielkości, kształtu i rozmieszczenia otworów, zanim podejmie się jakąkolwiek interwencję techniczną – i to właśnie odróżnia profesjonalistów od osób, które działają na oślep. Moim zdaniem, wiedza o typowych objawach żerowania poszczególnych owadów to podstawa skutecznej konserwacji i napraw konstrukcji drewnianych.