Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Patrząc na ten mebel, łatwo można popełnić błąd i przypisać go do baroku, czasów nowożytnych albo nawet starożytności, ale takie skojarzenia nie mają mocnych podstaw historycznych. Meble barokowe charakteryzowały się znacznie większym przepychem, obfitością złoconych zdobień, wygiętymi liniami i fantazyjną formą – tutaj mamy raczej spokojną, harmonijną kompozycję, bez przesadnej dekoracyjności. Barok to inna epoka, gdzie dominowała teatralność i efektowność, a nie klasyczne proporcje. Jeśli chodzi o starożytność, to meble z tamtych czasów rzadko kiedy przetrwały do dziś, a ich forma była znacznie prostsza, bardziej funkcjonalna i pozbawiona rozbudowanej snycerki, która pojawiła się dopiero w późniejszych epokach. Przywołując czasy nowożytne, czyli okres po XVIII wieku, musimy pamiętać, że wtedy zaczęły królować zupełnie inne style – np. klasycyzm, empire lub biedermeier – z inną stylistyką, uproszczonymi dekoracjami i zupełnie innym podejściem do funkcjonalności mebla. Mylące może być to, że skrzynia jest rzeźbiona, a przez to wydaje się wyjątkowo bogata, jednak charakterystyczne dla renesansu cechy, takie jak symetria, motywy inspirowane sztuką antyczną czy wyważone proporcje, są tu kluczowe. Typowym błędem jest ocenianie wyłącznie na podstawie ilości zdobień lub wieku mebla, nie analizując dokładniej stylu i technik wykonania – w praktyce to właśnie szczegóły snycerskie i kompozycyjne świadczą o renesansowym pochodzeniu mebla, a nie sam fakt, że jest stary czy dekorowany. Warto zawsze porównywać konkretne cechy z przykładami mebli muzealnych z danego okresu – to pomaga uniknąć takich pomyłek.