Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Odpowiedzi, które wskazywały na inne rysunki niż rysunek 4, wynikają zazwyczaj z mylenia różnych rodzajów wad drewna, których wygląd w przekroju bywa pozornie podobny. Sęki okrągłe i eliptyczne, widoczne na innych ilustracjach, to typowe zrosty gałęzi z pniem, jednak nie wykazują charakterystycznego rozwarstwienia włókien wokół sęka. Duży błąd polega na utożsamianiu intensywnych przebarwień lub koncentrycznych układów słojów z obecnością skrzydeł – a przecież kluczowe dla sęka skrzydlatego są rozchodzące się od sęka pęknięcia, które wyglądają jak skrzydła lub wachlarze. Praktyka pokazuje, że osoby mniej doświadczone w ocenie wad drewna patrzą głównie na kształt i kolor, a nie analizują układu włókien i rozwarstwień, co jest ważniejsze z perspektywy trwałości i klasyfikacji materiału. Tego typu pomyłki są też częste, gdy ktoś nie zna norm branżowych albo nie miał okazji zobaczyć takiego uszkodzenia w rzeczywistości – niestety, literatura czy suche schematy nie zawsze oddają, jak bardzo sęk skrzydlaty wpływa na osłabienie konstrukcji. Z mojego doświadczenia wynika, że lepiej dokładnie przyglądać się układom pęknięć i zadziorów, bo one najwięcej mówią o jakości tarcicy i potencjalnych problemach podczas dalszej obróbki czy użytkowania drewna. W praktyce takie rozpoznanie pozwala uniknąć poważnych błędów przy wyborze materiału do konstrukcji lub elementów o podwyższonych wymaganiach wytrzymałościowych.