Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Pytanie o przyczyny powstawania sinizny w tarcicy iglastej może wydawać się podchwytliwe, bo przecież drewno reaguje na różne czynniki środowiskowe. Jednak błędne przekonania często wynikają ze zbyt prostego kojarzenia zjawisk takich jak pleśń czy gnicie z samą temperaturą lub nasłonecznieniem. Niska temperatura zazwyczaj spowalnia rozwój wszelkich grzybów i mikroorganizmów – nie spotkałem się jeszcze z sytuacją, żeby sinizna intensywnie pojawiała się zimą, kiedy drewno jest przemarznięte lub leży w chłodnym magazynie. Wysoka temperatura co prawda może przyspieszać procesy biologiczne, ale bez podwyższonej wilgotności nie będzie tu kluczowa. Wilgotność jest bowiem podstawową potrzebą dla rozwoju sinizny – nawet gdy jest ciepło, ale sucho, drewno nie sinieje. Promienie słoneczne z kolei mogą raczej wysuszyć powierzchnię drewna i nawet zapobiec sinieniom, chociaż długotrwałe nasłonecznienie prowadzi raczej do szarzenia i fotochemicznej degradacji, a nie do powstawania sinizny. W branży drzewnej największym błędem jest lekceważenie prawidłowego sezonowania drewna – wiele osób myśli, że wystarczy położyć deski byle gdzie, a natura zrobi swoje. Tymczasem to właśnie odpowiednia cyrkulacja powietrza i szybkie obniżenie wilgotności są najważniejsze, jeśli chcemy uniknąć sinizny. Standardy zalecają układanie tarcicy w przekładkach i osłanianie jej przed opadami, a nie samą ochronę przed temperaturą czy światłem. Z mojego doświadczenia wynika, że nawet najlepsze drewno, jeśli leży przez parę dni w wilgotnym miejscu, potrafi zsinieć w oczach, a wtedy już żadne późniejsze zabiegi nie przywrócą mu pierwotnego wyglądu.