Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Często pojawia się przekonanie, że ściskanie, zgniatanie czy nawet walcowanie nie mają wiele wspólnego z plastyczną obróbką drewna, bo kojarzymy te pojęcia raczej z metalurgią czy przetwórstwem tworzyw sztucznych. Jednak drewno, choć jest materiałem specyficznym i dużo trudniej poddaje się odkształceniom niż np. stal, również można obrabiać na sposób plastyczny, szczególnie gdy zostanie poddane działaniu pary wodnej lub wysokiej temperatury. Wtedy włókna drewniane stają się bardziej elastyczne i umożliwiają formowanie bez utraty ciągłości materiału. Przykładem są choćby wygięte oparcia krzeseł czy elementy łódek – tutaj właśnie stosuje się ściskanie, zgniatanie i nawet walcowanie. To pozwala uzyskać skomplikowane, gięte kształty bez straty materiału – co jest oszczędne i zgodne ze współczesnymi standardami ekologicznymi i produkcyjnymi. Z mojego doświadczenia wynika, że mylenie tych metod z technikami ubytkowymi, takimi jak wyrzynanie, wynika z uproszczonego patrzenia na procesy obróbcze – patrzymy na efekt, nie na metodę. Wyrzynanie zawsze polega na mechanicznym usuwaniu fragmentu drewna za pomocą narzędzi tnących, np. piły wyrzynarki czy ręcznej piłki włosowej, i nie podlega klasyfikacji jako plastyczna obróbka. Często można spotkać się z tym, że osoby początkujące są przekonane, iż każde działanie zmieniające kształt drewna to już obróbka plastyczna, natomiast w rzeczywistości liczy się tutaj to, czy materiał zostaje zdeformowany pod wpływem sił, czy po prostu fizycznie usuwamy jego fragmenty. Dobre praktyki zakładają precyzyjne rozróżnienie tych procesów przy planowaniu produkcji, bo wpływa to zarówno na dobór narzędzi, jak i jakość oraz wydajność wytwarzania.