Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych
Kategorie: Połączenia i montaż Wykończenie powierzchni Wady i konserwacja
Szafka kuchenna wisząca, wykonana z płyty wiórowej laminowanej, po latach użytkowania straciła swoje walory użytkowe i estetyczne: obrzeża odpadły, drzwi opuściły się i nie domykają się, zauważalne są ubytki laminatu na krawędzi oraz miejscowe zwiększenie grubości płyty na drzwiach. Który sposób postępowania pozwoli ponieść najmniejsze koszty przy uzyskaniu najlepszych efektów?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
W tym przypadku zakup nowej szafki to zdecydowanie najbardziej racjonalne i ekonomiczne rozwiązanie. Płyta wiórowa laminowana, z której wykonana jest większość tanich mebli kuchennych, po kilku latach intensywnego użytkowania po prostu traci swoje właściwości. Gdy pojawiają się ubytki laminatu, pęcznienie płyty na skutek zawilgocenia czy całkowite odklejenie obrzeży, naprawa jest nie tylko czasochłonna, ale często też krótkotrwała. Moim zdaniem, każda próba łatania takich uszkodzeń kończy się tym, że szafka szybko wraca do złego stanu, a efekt wizualny raczej nie zadowala wymagającego użytkownika. Takie naprawy często przekraczają koszty nowej, niedrogiej szafki, a czas poświęcony na szpachlowanie, przyklejanie obrzeży i wymianę elementów zwykle nie zwraca się. W praktyce branżowej i według standardów produkcji mebli z płyty, jeśli dochodzi do pęcznienia materiału i rozwarstwień, zaleca się wymianę elementu na nowy, a nie naprawę. Części zamienne do starszych mebli bywają nie do dostania, a wymiana pojedynczych części może skutkować różnicą w kolorach i fakturach. Z mojego doświadczenia zdecydowanie najwięcej sensu ma wymiana szafki na nową, nawet gdyby miała być najprostsza z marketu – wtedy mamy pewność co do trwałości i estetyki, a koszt, biorąc pod uwagę robociznę, wychodzi dużo korzystniej.