Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

W praktyce stolarskiej często można spotkać się z próbami wykorzystania zwykłych pras półkowych czy różnego rodzaju ścisków hydraulicznych oraz pneumatycznych do oklejania MDF, jednak przy szerokich i profilowanych powierzchniach te metody są mało skuteczne. Prasa półkowa jest idealna do równych, płaskich elementów, gdzie klejenie nie wymaga dostosowania się do skomplikowanych kształtów. Ta technologia sprawdza się świetnie np. przy prostych blatach, ale zupełnie nie radzi sobie z frezowaniami, zaokrągleniami czy zagłębieniami – nie dociska okleiny w każdym miejscu. Podobnie ściski hydrauliczne i pneumatyczne – w teorii można nimi uzyskać dość wysokie ciśnienie, jednak w praktyce ogranicza je kształt i liczba punktów docisku. Przy szerokich płaszczyznach z profilami mogą pojawiać się miejsca niedociśnięte, a to skutkuje później odklejaniem się okleiny lub powstawaniem nieestetycznych bąbli. Często popełnianym błędem jest przekonanie, że wystarczy siła, żeby wszystko dobrze chwyciło – tymczasem liczy się raczej równomierne, wszechstronne rozłożenie ciśnienia na całej powierzchni. W przypadku profili, tylko elastyczna membrana jest w stanie objąć każdy detal i zapewnić mocne, trwałe połączenie materiałów. Takie są zalecenia większości instrukcji producenckich oraz norm dotyczących wykończenia płyt drewnopochodnych. Wielu początkujących stolarzy nie zdaje sobie sprawy, jak łatwo zniszczyć powierzchnię MDF poprzez miejscowe przeciążenie albo pozostawienie niedoklejonych fragmentów przy użyciu nieodpowiednich narzędzi. Przez lata w branży wypracowano standardy, które promują stosowanie pras membranowych właśnie z powodu ich wszechstronności i jakości efektu końcowego. Moim zdaniem, eksperymentowanie z półśrodkami na takim etapie produkcji to ryzyko, którego można by uniknąć, wybierając odpowiednią technologię od razu.