Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wiele osób intuicyjnie szuka przyczyny problemu w długości elementów szuflady albo w prowadnicach, ale w rzeczywistości to nie jest takie proste. Zastosowanie prowadnic o niewłaściwej długości faktycznie mogłoby wpłynąć na funkcjonalność szuflady, ale raczej chodziłoby o ograniczenie wysuwu lub niestabilność, a nie o opór na całej długości. Jeśli prowadnice są za krótkie, szuflada po prostu nie wysunie się do końca, a jeśli za długie — nie da się ich poprawnie zamontować. To zupełnie inne objawy niż opór podczas wysuwania na całej długości. Z kolei zbyt długie boki szuflady skutkowałyby problemami już od samego początku montażu — taka szuflada prawdopodobnie nie dałaby się włożyć do korpusu, a nie zaczęłaby „nagle” stawiać oporu po jakimś czasie użytkowania. Podobnie sytuacja wygląda, gdy boki są za krótkie — wtedy szuflada miałaby luzy, może się kołysać albo wypadać, ale nie blokowałaby się na całej długości z powodu tarcia. Moim zdaniem to dość częsty błąd, że szuka się winy w wymiarach, a nie bierze się pod uwagę naturalnych właściwości drewna litego. Drewno jest materiałem „żywym” i reaguje na zmiany otoczenia — to właśnie dlatego tak ważne jest zostawianie odpowiednich luzów konstrukcyjnych i stosowanie dobrych zabezpieczeń powierzchni. Gdy po jakimś czasie użytkowania zauważasz opór, pierwszą rzeczą, na którą powinieneś zwrócić uwagę, jest właśnie spęcznienie drewna pod wpływem wilgoci, a nie ewentualne błędy wymiarowe czy złe prowadnice. W praktyce zawodowej takie niuanse rozróżnia się na podstawie objawów i czasu pojawienia się problemu; to, co dzieje się „po czasie”, niemal zawsze jest związane z pracą materiału, a nie błędami montażowymi.