Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

W przypadku usuwania zniszczonej powłoki wykończeniowej z elementu płytowego o dużej, płaskiej powierzchni wielu osobom wydaje się, że równie dobrze sprawdzą się metody takie jak struganie czy nawet szlifowanie profilowe. Jednak takie podejście nie bierze pod uwagę specyfiki zarówno materiału, jak i charakterystyki zniszczonej powłoki. Struganie płaszczyznowe jest zdecydowanie zbyt agresywne, szczególnie przy płytach, które często posiadają cienkie okleiny lub laminaty, bo może prowadzić do uszkodzeń powierzchni, a nawet zdarcia całej warstwy użytkowej. Struganie profilowe przeznaczone jest z kolei do elementów o nieregularnych kształtach, wręgach czy listwach dekoracyjnych, więc przy dużej, płaskiej płycie nie tylko jest niepraktyczne, ale też trudno byłoby uzyskać równą i jednorodną powierzchnię. Szlifowanie profilowe natomiast stosuje się do powierzchni o nieregularnych kształtach, łukach, czy wyfrezowanych detalach – na płaskiej płycie nie ma sensu używać tego typu narzędzi, bo są one po prostu nieefektywne i nieprecyzyjne w takich sytuacjach. Dość często spotykanym błędem jest też przekonanie, że każda metoda mechaniczna równie skutecznie usunie starą powłokę – niestety, w praktyce tylko szlifowanie płaszczyznowe zapewnia odpowiednią równomierność, nie niszcząc struktury materiału bazowego. Moim zdaniem, warto zawsze w takich przypadkach kierować się zdrowym rozsądkiem i znajomością narzędzi, bo nieodpowiednio dobrana technika może prowadzić do konieczności kosztownych napraw lub nawet wymiany całego elementu. Na koniec, w fachowym podejściu liczy się nie tylko skuteczność, ale i zachowanie jakości powierzchni pod dalsze prace wykończeniowe.