Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

W przypadku luzów w połączeniu czopowym pokusa, żeby sięgnąć po gwoździe, wkręty czy klamry jest zrozumiała – na pierwszy rzut oka wydaje się to szybkie i skuteczne. Jednak takie podejście to typowy przykład niezgodności z zasadami dobrej stolarki. Użycie gwoździ może prowadzić do pęknięć drewna, a z czasem gwoździe i tak poluzują się pod wpływem pracy drewna, szczególnie przy zmianach wilgotności. Zbijanie połączenia gwoździami narusza integralność elementu i bardzo często jest nieestetyczne – gwoździe mogą nawet wyjść po drugiej stronie, uszkadzając powierzchnię mebla. Klamry, choć czasem stosowane w budownictwie ciężkim, w meblarstwie są raczej rozwiązaniem awaryjnym, a nie profesjonalnym. Dają chwilowe wzmocnienie, ale nie rozwiązują źródła problemu, czyli luzu czopa w gnieździe; dodatkowo mogą powodować punktowe naprężenia i przyszłe uszkodzenia materiału. Wkręty z kolei wiercą otwory i naruszają strukturę drewna – w efekcie mebel może się rozszczelnić jeszcze bardziej, a cała naprawa będzie wyglądała jak prowizorka. Takie sposoby są niezgodne z tradycyjnymi standardami stolarskimi i konserwatorskimi, które zalecają zachowanie pierwotnej technologii i materiałów. Moim zdaniem to błąd myślowy, że im więcej metalu, tym mocniej – w przypadku połączeń czopowych najlepiej działa prostota i wykorzystanie sił tarcia między drewnem, co właśnie zapewnia klinowanie czopa. Z doświadczenia wiem, że naprawy wykonywane „na skróty” najczęściej psują estetykę i trwałość mebla. Warto więc znać podstawowe zasady stolarskie i kierować się nie szybkością, a jakością wykonania i szacunkiem do materiału oraz historii przedmiotu.