Komoda przedstawiona na rysunku to wręcz podręcznikowy przykład mebla w stylu rokoko. Charakterystyczne dla tego stylu są wygięte, faliste linie, asymetryczne ornamenty oraz bogate, choć delikatne, zdobienia z motywami roślinnymi i muszlami. Zwróć uwagę na kunsztowne brązy, które zdobią narożniki i okucia, a także na finezyjne, złocone detale – to wszystko typowe cechy rokoka. W praktyce, w branży stolarskiej czy konserwatorskiej, rozpoznanie tego stylu ma kolosalne znaczenie, chociażby przy renowacji mebli czy ich wycenie. Moim zdaniem, takie formy zawsze robią wrażenie na klientach, szczególnie gdy ktoś chce dodać wnętrzu odrobinę historycznego luksusu. Warto też wiedzieć, że meble rokoko są lekkie wizualnie, często mają marmurowe blaty i są bardzo ergonomiczne – co jak na XVIII wiek było naprawdę innowacyjne. Jeśli masz możliwość, polecam zobaczyć takie komody na żywo, bo żadne zdjęcie nie odda tego wrażenia lekkości i precyzji wykonania. Według standardów konserwatorskich (np. zalecenia Narodowego Instytutu Dziedzictwa), przy pracach renowacyjnych zawsze zwraca się uwagę na zachowanie oryginalnych elementów snycerskich i zachowanie charakteru epoki, dlatego znajomość cech stylu rokoko jest bardzo przydatna.
Wybierając odpowiedź inną niż rokoko, można łatwo dać się zwieść pewnym pozornym podobieństwom, ale warto spojrzeć szerzej na cechy charakterystyczne poszczególnych stylów. Styl empire, choć również efektowny, charakteryzuje się monumentalnością i symetrią, a także czerpie inspirację z motywów antycznych, co daje zupełnie inny odbiór – tam forma jest bardziej masywna, z dużą ilością prostych linii i dekorów nawiązujących do starożytnego Rzymu. Nie znajdziemy tu tych finezyjnych, falistych nóg ani lekkiej, ozdobnej snycerki. Styl romański natomiast to w ogóle zupełnie inna epoka i estetyka – meble romańskie były ciężkie, toporne, o bardzo uproszczonych formach, zupełnie pozbawione bogatych zdobień, które widzimy na zdjęciu. Romańskie meble to rzecz do kościołów lub zamków, a nie do eleganckich salonów. Secesja z kolei, choć też mocno dekoracyjna, charakteryzuje się zupełnie innymi motywami – płynność linii kojarzona z roślinnością, asymetryczne formy i duża inspiracja światem natury, ale w sposób bardziej abstrakcyjny i nowoczesny niż w rokoko. Często w secesji pojawia się stylizowane szkło, metaloplastyka czy motywy typu maki czy lilie. W praktyce zawodowej takie pomyłki zdarzają się, gdy ktoś patrzy tylko na ilość zdobień, a nie analizuje ich charakteru. Najlepiej zawsze zestawić konkretne cechy mebla z ikonografią stylu, a nie sugerować się ogólnym wrażeniem ozdobności.