Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Często spotykam się z przekonaniem, że wystarczy złożyć elementy ze sobą – czy to lewymi, czy prawymi stronami – i już są bezpieczne na czas transportu. Jednak takie podejście, choć na pierwszy rzut oka wydaje się logiczne (przecież powierzchnie są skierowane do siebie, więc nie powinny się rysować), okazuje się w praktyce zawodne. Drewno bukowe wykończone na wysoki połysk to materiał bardzo wrażliwy na tarcie i nacisk – nawet niewielkie przesunięcia elementów względem siebie mogą powodować mikrorysy, a czasem nawet wgniecenia w warstwie lakieru. Składanie po dwa prawymi stronami to wręcz duże ryzyko – powierzchnie się stykają, pojawia się punktowy nacisk, a jeśli choćby drobina kurzu czy piasku znajdzie się pomiędzy, uszkodzenie jest niemal pewne. Lewymi stronami jest trochę lepiej, bo tylne strony są mniej delikatne, ale wciąż to nie rozwiązuje problemu zabezpieczenia tych wykończonych elementów. Często też widuję, jak elementy są układane w stosy i ściągane taśmą. To niby wygodne i szybkie, ale prowadzi do deformacji, odkształceń, czasem nawet pęknięć lakieru na krawędziach. Z mojego doświadczenia wynika, że te metody wywodzą się z czasów, gdy wykończenia były mniej wymagające lub po prostu nikt nie zwracał takiej uwagi na jakość powierzchni. Dzisiaj, przy wysokich oczekiwaniach klientów i precyzyjnych normach branżowych, takie podejście po prostu nie przejdzie. Zabezpieczanie każdego elementu osobno, z użyciem papieru i folii, to nie tylko ochrona przed zarysowaniami, ale też przed wilgocią, kurzem czy przypadkowym działaniem substancji chemicznych. Takie postępowanie to po prostu dobra praktyka zawodowa, która buduje renomę wykonawcy i minimalizuje późniejsze reklamacje. Warto więc zawsze myśleć o ochronie powierzchni nie tylko w kontekście wygody transportu, ale przede wszystkim w trosce o końcowy efekt i zadowolenie klienta.