Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Przy analizie kolejnych etapów procesu technologicznego produkcji drzwi okleinowanych fornirem naturalnym, łatwo natknąć się na kilka typowych nieporozumień co do kolejności i znaczenia poszczególnych operacji. Struganie bazowe czy grubościowe, choć bardzo istotne w ogólnej obróbce elementów drewnianych, nie odpowiadają specyficznie na wymagania procesu okleinowania po wcześniejszym cięciu elementów. Struganie na tym etapie bardziej dotyczy przygotowania surowca, zanim jeszcze zaczniemy myśleć o okleinowaniu czy nawet ostatecznym formatowaniu. Często spotykam się z myśleniem, że przygotowanie elementu jest tożsame z przygotowaniem samej okleiny, ale to zbyt szerokie i nieprecyzyjne pojęcie. Przygotowanie elementu może obejmować mnóstwo różnych czynności – od wybrania drewna po wstępne cięcie – jednak w kontekście okleinowania kluczowe jest właśnie przygotowanie formatek z okleiny, które będą pasować wymiarowo i kolorystycznie do obrabianego elementu. To typowy błąd, że proces przygotowania okleiny utożsamiany jest z wcześniejszymi fazami obróbki drewna, podczas gdy są to zupełnie inne działania. Z mojego doświadczenia wynika, że wielu uczniów gubi się na tym etapie, bo nie widzi wyraźnego rozdziału między pracą nad materiałem bazowym i materiałem okleinowym. W praktyce, w profesjonalnych zakładach stolarskich, po wstępnym cięciu i ewentualnym struganiu, należy przejść do precyzyjnego przygotowania formatek z okleiny – to właśnie na tym etapie decyduje się o jakości i estetyce całego wyrobu. Pominięcie tego kroku lub jego niewłaściwa realizacja prowadzi do poważnych problemów na dalszych etapach, na przykład słabego przylegania forniru czy różnic w odcieniach. Dlatego tak ważne jest prawidłowe rozumienie sekwencji wszystkich czynności w tym procesie.