Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych
Kategorie: Połączenia i montaż Wady i konserwacja Styl i wzornictwo
W zabytkowym kredensie zniszczeniu uległy mosiężne uchwyty. Naprawa tego kredensu powinna polegać na
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wybór wymiany uchwytów na specjalnie wykonane, będące kopią oryginalnych, to w zasadzie podstawowa zasada renowacji zabytków. W praktyce chodzi o zachowanie autentyczności i oryginalnego wyglądu mebla. Tak naprawdę, każda ingerencja powinna być jak najmniej inwazyjna i odwracalna, żeby nie zatracić historii przedmiotu. W branży konserwatorskiej mówi się, że najlepsza naprawa to taka, której nie widać – czyli właśnie precyzyjne odtworzenie detali, nawet jeśli wymaga to sporo zachodu. Moim zdaniem, nawet jeśli czasem kusi, żeby pójść na skróty i kupić jakieś podobne uchwyty w sklepie, to w przypadku autentycznych, wiekowych mebli to strzał w stopę. Opracowanie kopii uchwytów, najlepiej z zachowaniem tego samego materiału (tu mosiądz), kształtu i patyny, pozwala zachować wartość estetyczną i historyczną kredensu. Sam miałem okazję widzieć, jak warsztaty konserwatorskie zamawiają repliki u rzemieślników – efekt jest praktycznie nie do rozpoznania względem oryginału. Z punktu widzenia standardów, takie postępowanie jest zgodne z wytycznymi Narodowego Instytutu Dziedzictwa czy Karty Weneckiej, które zwracają uwagę na poszanowanie oryginału i minimalizację zmian. Dzięki temu kredens dalej wygląda jak autentyk, a nie jak składak z przypadkowych części. Warto pamiętać, że przy zabytkach nie chodzi tylko o funkcję użytkową, ale przede wszystkim o zachowanie pierwotnego charakteru.