Prawidłowa odpowiedź to pęcherz żywiczny i to jest bardzo klasyczna wada drewna, szczególnie u drzew iglastych. Widać tu wyraźnie zatokę z ciemną żywicą, która powstała w wyniku naturalnego procesu obronnego drzewa. Pęcherze żywiczne powstają, kiedy żywica gromadzi się między słojami w wyniku uszkodzeń mechanicznych, działania owadów albo chorób grzybowych. Najczęściej spotyka się je w sośnie lub świerku, bo te gatunki mają wyjątkowo dużo kanałów żywicznych. W praktyce, pęcherz żywiczny obniża wartość techniczną drewna, zwłaszcza w stolarstwie czy meblarstwie, bo podczas obróbki może dochodzić do wycieku żywicy, co utrudnia klejenie albo lakierowanie. Według norm PN-D-94021:2013, obecność pęcherzy żywicznych jest jednym z kluczowych kryteriów klasyfikacji jakości drewna tartego. Moim zdaniem, choć czasem taki pęcherz może wyglądać ciekawie i dekoracyjnie, to jednak jest to wada, z którą trzeba umieć sobie radzić podczas produkcji i konserwacji drewna. Warto umieć rozpoznać ten defekt, bo pozwala to szybko ocenić potencjalne trudności przy dalszym wykorzystaniu surowca.
Na fotografii widoczny defekt drewna często bywa mylony z innymi wadami, ale warto przyjrzeć się bliżej każdemu z pojęć. Zgnilizna miękka to efekt działalności grzybów, które powodują rozkład węglowodanów i prowadzą do rozluźnienia struktury drewna, wyczuwalnego pod palcem jako miękka strefa o wyraźnie zmienionej barwie. Tutaj jednak nie ma śladów rozkładu czy mięknięcia, tylko miejscowa ciemna plama, co wyklucza zgniliznę. Skręt włókien natomiast polega na skręceniu przebiegu włókien wokół osi pnia, co daje efekt spiralnych prążków na przekroju poprzecznym, a nie lokalnych wtrąceń czy przebarwień. Zdjęcie nie wskazuje na tego typu zjawisko, bo linie słojów są wyraźnie równoległe, więc ten wariant również odpada. Sęk otwarty to fragment drewna, gdzie gałąź nie została całkowicie wrośnięta w pień, przez co na powierzchni widoczny jest otwór lub pęknięcie, często prowadzące przez całą grubość tarcicy. Tutaj brak jest typowego pęknięcia i wyraźnych konturów sęka – to raczej zamknięta, regularna przestrzeń wypełniona żywicą. Wielu uczniów myli te pojęcia, bo wszystkie dotyczą jakichś zmian czy nieciągłości w strukturze drewna, ale kluczowa jest umiejętność dostrzegania szczegółów – tylko pęcherz żywiczny daje taki efekt: miejscowo zgromadzona, twardniejąca żywica o ciemniejszym kolorze wśród słojów. W praktyce niewłaściwe rozpoznanie może prowadzić do błędnej oceny jakości surowca, co potem odbija się na trwałości i estetyce wyrobów stolarskich. Lepiej więc dokładnie analizować obraz i korzystać z opisów norm branżowych, żeby uniknąć takich pomyłek.
