Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Dość często spotyka się sytuacje, że ktoś sugeruje użycie wiertarki wielowrzecionowej poziomej do wiercenia gniazd w płaszczyznach, ale taka maszyna lepiej sprawdza się przy krawędziach czy do otworów pod kołki prostopadle do szerokości płyty, np. przy łączeniu boków mebli. Jej konstrukcja raczej nie ułatwia stabilnego ustawienia na dużej, płaskiej powierzchni, co może skutkować niedokładnościami w rozmieszczeniu otworów. Z kolei wiertarka jednowrzecionowa pionowa, choć precyzyjna, kompletnie nie sprawdza się, gdy mamy do wykonania całą serię otworów – każde kolejne wiercenie to ryzyko przesunięcia czy błędu ludzkiego, a czas realizacji mocno się wydłuża. To rozwiązanie dobre do pojedynczych otworów, a nie do seryjnej pracy. Opcja z wiertarką wielowrzecionową oscylacyjną brzmi może zachęcająco, bo takie maszyny świetnie nadają się do obróbki otworów pod kołki o nietypowej geometrii czy do szlifowania, ale w przypadku prostych, regularnych gniazd w płaskich powierzchniach to wręcz przerost formy nad treścią – trudno wtedy zapewnić identyczną głębokość i rozstaw otworów. Błędy te często wynikają z mylnego przekonania, że dowolna wielowrzecionowa maszyna sprawdzi się w każdej sytuacji, podczas gdy w praktyce kluczowy jest układ wrzecion względem obrabianej powierzchni. W branży stolarskiej przyjęło się, że pionowy układ wrzecion to podstawa przy seryjnym wierceniu w szerokich płaszczyznach – to rozwiązanie przetestowane przez lata i rekomendowane przez praktyków. Warto więc dobrze rozumieć specyfikę sprzętu, bo wybór nieodpowiedniej maszyny to częsty błąd początkujących i potrafi mocno wpłynąć na finalną jakość montażu.