Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wiele osób myli kolejność albo zakres czynności podczas wykańczania drewna iglastego, zwłaszcza jeśli chodzi o przygotowanie pod powłoki kryjące. Częstym błędem jest pomijanie odżywiczania, które jest niezbędne w przypadku drewna iglastego, bo te gatunki mają naturalnie dużo żywicy. Jej obecność powoduje potem problemy z przyczepnością powłok, przebarwienia czy nawet łuszczenie się farby. Niektórzy sugerują rozpoczynanie od wybielania – to zabieg stosowany raczej przy chęci rozjaśnienia drewna lub przywrócenia mu jednolitego koloru, np. w renowacji, a nie przy typowym wykańczaniu zakrywającym strukturę. Wybielanie nie rozwiąże problemu żywicy. Bywa także, że myli się kolejność: szlifowanie przed szpachlowaniem może prowadzić do tego, że szpachla nie przyklei się właściwie, bo powierzchnia nie jest dostatecznie oczyszczona czy wyrównana. Część osób nie bierze pod uwagę wymagań powłok kryjących – wtedy pomijają szpachlowanie, co kończy się tym, że pod lakierem czy farbą widać wszystkie sęki i drobne defekty. Malowanie na nieodpowiednio przygotowanym podłożu sprawia, że cała praca idzie na marne, bo efekt wizualny jest słaby, a powłoka nietrwała. Moim zdaniem ten temat wymaga dokładności i znajomości kolejności procesów. Fachowcy trzymają się następującej kolejności: najpierw odżywiczanie, potem szpachlowanie (nawet dwa razy, w razie potrzeby), następnie szlifowanie i dopiero malowanie. Tak wynika zarówno z norm branżowych, jak i doświadczeń na budowie – każdy etap ma swoje konkretne uzasadnienie i pominięcie któregokolwiek z nich generuje późniejsze problemy, które trudno naprawić bez ponownego cyklu obróbki. Warto zapamiętać, że nie każda czynność pasuje do każdego zastosowania. W przypadku drewna iglastego i wykończenia z zakrytą strukturą, kluczowa jest eliminacja żywicy i defektów powierzchni oraz prawidłowa kolejność prac.