Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wiele osób podczas renowacji mebli wyobraża sobie, że kluczowy jest sam moment odnawiania powłoki czy kitowania, zapominając o tym, jak bardzo istotna jest kolejność działań. Zaskakująco często spotykam się z podejściem, że można kitować uszkodzenia czy malować zanim w ogóle dokładnie przyjrzymy się konstrukcji komody lub nawet bez wcześniejszego rozebrania jej na części. To niestety prowadzi do tego, że naprawiamy tylko „po wierzchu,” a uszkodzenia głębiej osadzone – np. luzy w połączeniach lub wewnętrzne pęknięcia – zostają nieruszone. Ktoś też mógłby uznać, że naprawę lub dorabianie części można wykonać przed demontażem, co w praktyce często okazuje się niemożliwe – dostęp do wszystkich fragmentów jest bardzo ograniczony, a dokładność prac spada. Kitowanie bez wcześniejszego pełnego rozłożenia mebla prowadzi do tego, że niektóre defekty w ogóle nie zostaną zauważone albo usunięte powierzchownie, co z czasem skutkuje ich powrotem lub pogłębieniem. Z kolei odnawianie powłoki przed naprawami konstrukcyjnymi i kitowaniem nie ma sensu – nowa warstwa farby czy lakieru nie przykryje niedoróbek i nie zabezpieczy uszkodzeń; wręcz przeciwnie, może je uwypuklić. Moim zdaniem największy błąd to myślenie, że kolejność można dowolnie przestawiać, bo każdy z tych kroków wynika logicznie z poprzedniego. Renowacja to nie tylko poprawienie wyglądu, ale przede wszystkim naprawa konstrukcyjna i konserwacyjna, dlatego tak ważne jest najpierw rozebranie mebla, naprawa i uzupełnianie ubytków (zarówno elementów, jak i kitowanie), a dopiero potem przejście do wykończenia i finalnego montażu. Dobrze jest pamiętać o tych zasadach – to jest po prostu standard branżowy, potwierdzony doświadczeniem wielu stolarzy i konserwatorów.