Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wybierając inną kolejność niż gruntowanie, politurowanie właściwe i politurowanie ostateczne, można łatwo doprowadzić do słabego efektu końcowego albo wręcz zniszczyć powierzchnię drewna. Bardzo częsty błąd polega na pomijaniu gruntowania lub przesuwaniu go na późniejszy etap – wiele osób myśli, że politurowanie można zacząć bezpośrednio bez żadnego przygotowania podłoża, co niestety prowadzi do typowych problemów: politura wsiąka nierównomiernie, pojawiają się smugi, a pory drewna pozostają otwarte i całość traci na estetyce. Politurowanie właściwe przed gruntowaniem to trochę jak malowanie ściany bez zagruntowania – farba po prostu się nie trzyma, a efekt szybko się pogarsza. Z mojego doświadczenia wynika, że wiele osób nie zdaje sobie sprawy, jak kluczowe jest przygotowanie podłoża. Z kolei zamiana kolejności politurowania właściwego z ostatecznym mija się z celem – to tak, jakby polerować samochód przed nałożeniem lakieru nawierzchniowego, efekt jest połowiczny, a cała powierzchnia traci głębię i połysk. Często też podczas szkoleń widzę, że niektórzy zamieniają politurowanie ostateczne i właściwe z nadzieją, że można 'poprawić' wcześniejsze błędy, ale niestety wtedy cała praca idzie na marne. W praktyce meblarskiej i konserwatorskiej utrwala się zasada – najpierw grunt, potem główna warstwa politury, a na końcu wykończenie, które wydobywa pełnię walorów estetycznych. Przeskakiwanie etapów albo ich niewłaściwe ustawienie to klasyczny przykład błędu wynikającego ze zbyt pobieżnego podejścia do technologii politurowania. Warto pamiętać, że cały proces politurowania jest bardzo czuły na szczegóły i każda pomyłka w sekwencji przekłada się na trwałość, wygląd i jakość powierzchni. Fachowcy zawsze trzymają się tej sprawdzonej kolejności, bo inaczej nie da się uzyskać efektu typowego dla tradycyjnych polskich mebli czy instrumentów.