Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

W obróbce drewna przeznaczonego na deski podłogowe kluczowa jest właściwa kolejność działań, bo każde kolejne operacje przygotowują materiał do następnego etapu. Często spotyka się błędne myślenie, że np. struganie powinno być pierwsze, bo daje gładką powierzchnię – jednak to nie ma sensu, jeśli drewno nie zostało jeszcze dopasowane wymiarem przez piłowanie. Próba strugania przed piłowaniem prowadzi do marnowania materiału, szybszego tępnienia narzędzi i ogólnego bałaganu, bo z drewna, które nie ma jeszcze właściwego rozmiaru, trudno cokolwiek precyzyjnie uzyskać. Podobnie jest z szlifowaniem – jeżeli robimy je za wcześnie, to cała praca idzie na marne, bo kolejne operacje typu frezowanie i struganie znowu naruszają powierzchnię i niwelują efekt wcześniejszego szlifowania. Frezowanie, czyli wycinanie piór i wpustów, powinno być zawsze po wyrównaniu i splanowaniu powierzchni, bo wtedy uzyskuje się precyzyjne kształty i pewność, że deski będą do siebie pasowały. Zdarza się też, że ktoś zamienia szlifowanie z frezowaniem, zakładając, że wygładzenie powierzchni przed wykonaniem zamków poprawi ich jakość – niestety w praktyce to nie działa, a nawet może pogorszyć spasowanie elementów. Branżowe standardy i praktyka pokazują, że tylko kolejność: piłowanie – struganie – frezowanie – szlifowanie pozwala na uzyskanie desek o wymaganej jakości, trwałości i estetyce. Pomijanie tych etapów lub ich przestawianie prowadzi nie tylko do strat materiałowych, ale często też do reklamacji od klientów, bo podłoga źle się układa, skrzypi albo wygląda nieestetycznie. Dlatego bardzo ważne jest, by zrozumieć, jak jeden etap przygotowuje materiał pod następny i nie dać się zwieść pozornie logicznym, ale w praktyce niepoprawnym rozwiązaniom.