Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych
Kategorie: Wykończenie powierzchni Wady i konserwacja
Wskaż właściwy zakres prac w celu zapełnienia uszkodzeń w starej powłoce politurowej, jeśli nie ma ubytku okleiny pod powłoką.
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Dobrze wybrana metoda, bo właśnie przy naprawach starej powłoki politurowej, gdzie nie ma ubytku okleiny, najważniejsze jest precyzyjne uzupełnienie uszkodzeń samej politury. Z mojego doświadczenia wynika, że zacieranie uszkodzeń, nakapywanie szelaku bezpośrednio na miejsca ubytków i późniejsze dociskanie oraz szlifowanie to taki standard w branży konserwatorskiej. To pozwala na punktowe naprawy bez ryzyka naruszenia większych partii powłoki czy okleiny. Bardzo istotne jest użycie szelaku, bo to materiał naturalny i w pełni kompatybilny z dawnymi politurami, dzięki czemu naprawa nie wyróżnia się optycznie ani nie prowadzi do problemów z przyczepnością. Często spotyka się sytuacje, gdzie stare meble mają drobne rysy czy odpryski – wtedy właśnie takie miejscowe nakładanie rozgrzanego szelaku i jego delikatne dociskanie daje najlepszy efekt. Trzeba tylko uważać, żeby nie przegrzać politury i nie doprowadzić do matowienia wokół naprawianego miejsca. Po wyschnięciu szelaku powierzchnię delikatnie szlifuje się papierem o wysokiej gradacji, żeby wyrównać fakturę i zapewnić ciągłość połysku. Cały zabieg jest dość precyzyjny, ale daje bardzo profesjonalny rezultat i jest zgodny z zaleceniami konserwatorskimi. Takie działania nie tylko naprawiają ubytki, ale też pozwalają zachować historyczną wartość mebla.