Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Problem naprawy ubytków po pęcherzach żywicznych czy pęknięciach w płytach roboczych stołów jest bardzo praktyczny i wymaga konkretnej wiedzy materiałowej. Wybór takich elementów jak korki, lamele czy wpustki – choć na pierwszy rzut oka wydaje się sensowny – w rzeczywistości nie daje odpowiedniej wytrzymałości i trwałości naprawy. Korki najczęściej stosuje się do zamykania otworów po sękach w drewnie, ale są one zwykle za krótkie i o zbyt małej średnicy, przez co nie zapewniają odpowiedniego zespolenia materiału na większej głębokości. Lamelki, czyli cienkie listwy stosowane do połączeń na płaszczyźnie (np. w lamelownicach), są przeznaczone głównie do łączenia elementów pod kątem, a nie do wypełniania ubytków punktowych – przez to nie są w stanie uzupełnić większych dziur czy pęknięć w miejscach obciążanych. Z kolei wpustki używa się do łączenia płyt na długości, np. w konstrukcji blatów, ale one też nie są przewidziane do punktowych napraw ubytków. Moim zdaniem ten błąd wynika z mylenia funkcji elementów stolarskich – bardzo łatwo założyć, że wszystko, co służy do klejenia drewna, będzie też dobre do napraw, ale praktyka pokazuje zupełnie coś innego. Kołki jako jedyne umożliwiają wklejenie na pełną grubość płyty, zapewniają równomierny rozkład naprężeń i pozwalają uniknąć odkształceń na naprawianym fragmencie, co nie jest możliwe w przypadku korków, lameli czy wpustek. Branżowe standardy oraz instrukcje producentów mebli czy płyt wyraźnie wskazują właśnie na stosowanie kołków do takich napraw – i to rozwiązanie daje największą pewność, że płyta robocza posłuży przez lata bez nowych uszkodzeń w tym samym miejscu.