Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wiele osób myli etapy przygotowania drewna pod różne typy powłok, co prowadzi do nieporozumień. Barwienie, czyli nadanie drewnu pożądanego odcienia, jest typowe dla wykończeń przezroczystych lub półprzezroczystych, gdzie zachowujemy widoczny rysunek drewna. Raczej nie stosuje się tego zabiegu przy powłokach kryjących, bo farba całkowicie zakryje barwiony kolor. Gruntowanie natomiast jest ważne zarówno przy systemach kryjących, jak i bezbarwnych – to uniwersalny etap, który poprawia przyczepność powłok i zabezpiecza przed wnikaniem substancji z drewna, np. żywic. W żadnym wypadku nie jest ono operacją wyróżniającą wykończenia kryjące. Odżywczanie, choć brzmi fachowo, w praktyce nie odnosi się do systematycznych operacji przygotowania pod powłoki – to raczej pielęgnacja drewna, na przykład przez olejowanie czy stosowanie specjalnych środków konserwujących, co robi się już po, a nie przed malowaniem. Typowym błędem jest utożsamianie tych operacji z przygotowaniem pod powłokę kryjącą, bo wydaje się, że każda „dodatkowa” czynność to coś wyjątkowego. Tak naprawdę tylko szpachlowanie – czyli wyrównywanie i maskowanie niedoskonałości powierzchni – jest operacją zarezerwowaną głównie dla powłok kryjących. Bez tego trudno byłoby uzyskać idealnie gładką taflę pod farbą, bo nawet drobne rysy czy ubytki stałyby się widoczne po wyschnięciu. Branżowe standardy wyraźnie podkreślają rolę szpachlowania – jest to operacja niezbędna wszędzie tam, gdzie estetyka kryjącej powłoki ma kluczowe znaczenie, np. w meblarstwie czy stolarce otworowej. Mylenie tych etapów prowadzi do błędnego przygotowania podłoża, co finalnie skutkuje słabą jakością wykończenia i mniejszą trwałością powłoki.