Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

W przypadku tego pytania wiele osób kieruje się skojarzeniami z popularnością różnych materiałów meblarskich i to właśnie prowadzi do błędnych założeń. Przykładowo, płyta wiórowa rzeczywiście jest bardzo rozpowszechniona, ale rzadko łączy się ją z płytą paździerzową w jednym elemencie szafki – paździerzówka ma zupełnie inne właściwości i częściej trafia do prostych lub bardzo tanich elementów, gdzie nie wymaga się znacznej wytrzymałości. Płyta MDF, choć modna, stosowana jest raczej tam, gdzie liczy się idealnie gładka powierzchnia do lakierowania, ale już do korpusów szafek lepsza będzie płyta wiórowa, bo jest tańsza i stabilniejsza przy większych wymiarach. Płyta pilśniowa w meblach pojawia się najczęściej tylko jako cienkie dno szuflady albo tył mebla, ale nigdy jako główny materiał konstrukcyjny. Płyta stolarska z kolei to materiał historycznie wykorzystywany do blatów czy frontów, gdy trzeba było uzyskać większą sztywność przy minimalnej grubości, ale obecnie praktycznie już jej się nie używa na masową skalę w nowoczesnych szafkach. Najczęstszy błąd polega na łączeniu materiałów podobnych właściwościami i zapominaniu, że mebel powinien być jak najbardziej zoptymalizowany pod względem kosztów, wytrzymałości i technologii produkcji. W praktyce to właśnie układ tarcica – płyta wiórowa – sklejka daje najlepszy kompromis tych cech i jest zgodny z wieloletnimi standardami branżowymi, o czym przekonują się zarówno projektanci, jak i sami wykonawcy.