Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wydaje mi się, że częstym problemem przy tego typu zadaniach jest niedoszacowanie ilości surowca z powodu niezrozumienia, jak niska potrafi być wydajność przetarcia drewna okrągłego. Bardzo łatwo pomylić się, przyjmując liniową zależność pomiędzy ilością drewna okrągłego a uzyskaną tarcicą. Na przykład, jeśli ktoś uważa, że 1 000 czy 1 480 m³ wystarczy, to najprawdopodobniej nie uwzględnia strat powstałych podczas przecierania: odpady w postaci kory, wiórów, ścinków oraz drewna niepełnowartościowego. Przetarcie drewna do tarcicy to proces, w którym sporo materiału po prostu się marnuje. Wydajność na poziomie 30% oznacza, że z każdego 1 m³ surowca dostajemy jedynie 0,3 m³ gotowej tarcicy. Kluczowy błąd polega na tym, że ktoś myśli, iż wystarczy podzielić 600 m³ tarcicy przez jakąś liczbę nieco powyżej 1, żeby wyjść na swoje – a w rzeczywistości, by uzyskać 600 m³ tarcicy, trzeba zacząć aż od 2 000 m³ drewna okrągłego. Moim zdaniem, takie potknięcia wynikają też z braku znajomości standardów branżowych i praktycznych doświadczeń. W branży zawsze uwzględnia się współczynnik wydajności i dokładnie kalkuluje ilość potrzebnego surowca, by uniknąć niedoborów materiału. Warto też pamiętać, że w rzeczywistości po stronie bezpieczeństwa zamawia się nawet trochę więcej surowca, bo w praktyce mogą wyjść dodatkowe straty. Takie błędy myślowe pojawiają się szczególnie u osób, które nie miały okazji zobaczyć procesu przetarcia na własne oczy i nie zdają sobie sprawy, jak dużo tracimy po drodze od surowca do gotowego produktu.