W tym pytaniu chodziło o właściwy dobór materiałów do produkcji mebli na podstawie przekroju konstrukcyjnego. Płyta wiórowa i płyta pilśniowa to obecnie jedne z najczęściej wykorzystywanych materiałów w meblarstwie, szczególnie jeśli chodzi o elementy płytowe – jak korpusy, półki czy dna. Płyta wiórowa, dzięki swojej stabilności i stosunkowo niskiej cenie, jest idealna do większych płaszczyzn, które nie przenoszą dużych obciążeń punktowych, ale muszą być odporne na wyginanie. Natomiast płyta pilśniowa, znana też jako HDF czy MDF, świetnie sprawdza się jako tylne ścianki szafek czy dna szuflad, bo jest cienka, równa i zapewnia estetyczne wykończenie. Coraz częściej spotyka się ją również w elementach dekoracyjnych. Powiem szczerze, że jak patrzę na taki przekrój, od razu widać, gdzie co ma być – luzem lite drewno na ramy czy fronty, a płyty na duże powierzchnie i wypełnienia. To rozwiązanie zgodne z zasadami projektowania mebli – połączenie solidności drewna i ekonomiczności płyt daje meble trwałe i tanie w produkcji. W branży się mówi, że to taki złoty standard – nie warto komplikować, jeśli działa. Z mojego doświadczenia wynika, że właściwe rozpoznanie tych materiałów na rysunku technicznym to kluczowa umiejętność, bo pozwala dobrze zaplanować proces montażu i późniejszą eksploatację. Dobrą praktyką jest też stosowanie płyty pilśniowej tam, gdzie wymagane jest usztywnienie lub zamknięcie konstrukcji, ale bez zwiększania masy mebla. Naprawdę warto to umieć rozpoznawać, bo to mega przydatne, zwłaszcza przy większych realizacjach.
W branży stolarskiej i meblarskiej często pojawia się dylemat, jakie materiały płytowe wybrać przy określonych konstrukcjach. W tym pytaniu, częstym błędem jest utożsamianie sklejki lub płyty paździerzowej z najbardziej uniwersalnymi materiałami, co w rzeczywistości rzadko spotyka się w typowych, masowo produkowanych meblach. Sklejka, mimo że jest bardzo wytrzymała i lekka, stosowana jest najczęściej w elementach wymagających dużej odporności na obciążenia, ale nie jest standardem jako element korpusowy czy tylny. Zastosowanie płyty paździerzowej jest z kolei obecnie mocno ograniczone, bo materiał ten charakteryzuje się znacznie niższą wytrzymałością i gorszą jakością powierzchni, przez co rzadko spełnia obecne standardy wykończenia mebli. Płyta pilśniowa natomiast jest świetna na tylne ścianki, ale już nie nadaje się do wszystkich elementów, bo jest zbyt cienka do korpusów czy półek. Często też myli się płyty MDF (średniogęste) z HDF (wysokogęste), co potem rodzi problemy podczas produkcji. Płyta wiórowa to dziś podstawowy materiał do większości dużych powierzchni w meblu – korpusów, blatów czy drzwi, bo jej stosunek ceny do parametrów wytrzymałościowych jest bardzo korzystny i odpowiada obecnym normom jakościowym. Sklejka i płyta paździerzowa są wykorzystywane, ale raczej w nietypowych, specjalistycznych rozwiązaniach. Typowy błąd wynika z przekonania, że im droższy materiał, tym lepszy efekt końcowy, a w rzeczywistości liczy się optymalny dobór – zarówno pod względem kosztów, jak i funkcjonalności. W praktyce, jeśli konstruktor chce osiągnąć trwałość, lekkość i łatwość montażu, to wybiera płyty wiórowe i pilśniowe, bo takie połączenie jest po prostu najpraktyczniejsze i najczęściej rekomendowane w branży. Warto na to zwrócić uwagę, bo to nie tylko teoria, ale przede wszystkim codzienna praktyka zakładów stolarskich.