Kwalifikacja: ROL.03 - Prowadzenie produkcji pszczelarskiej
Zawód: Pszczelarz , Technik pszczelarz
Kategorie: Biologia pszczół Gospodarka pasieczna
Jaką rasę pszczół przedstawiono na ilustracji?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Pszczoła włoska to jedna z najbardziej rozpoznawalnych i cenionych ras na świecie, szczególnie w profesjonalnej gospodarce pasiecznej. Zwróć uwagę na charakterystyczne, żółtawe ubarwienie – to właśnie ta cecha najczęściej odróżnia je od innych ras, np. kraińskiej czy środkowoeuropejskiej, które są bardziej ciemnoszare. W praktyce pszczelarze bardzo cenią pszczoły włoskie za ich wyjątkową łagodność, wysoką wydajność w produkcji miodu oraz zdolność do szybkiego rozwoju wczesną wiosną. Moim zdaniem to jedna z tych ras, które idealnie nadają się zarówno dla początkujących, jak i zaawansowanych gospodarstw, bo są przewidywalne i odporne na część chorób. Warto pamiętać, że pszczoła włoska często jest wybierana do pasiek stacjonarnych, gdzie ważna jest niska rojliwość i dobra adaptacja do wydłużonego sezonu pożytkowego. W branży przyjęło się, że ich odporność na niektóre infekcje pasożytnicze jest lepsza niż u pszczół środkowoeuropejskich, choć bywają mniej odporne na zimno. W sumie, jeśli zależy Tobie na wydajności i spokojnej pracy z rodziną pszczelą, to włoska jest trafionym wyborem. Moim zdaniem, te cechy są nie do przecenienia w dużych gospodarstwach towarowych.
Często zdarza się, że przy rozpoznawaniu ras pszczół mylą nas subtelne różnice w ubarwieniu lub zachowaniu. Przykładowo, pszczoła kaukaska wyróżnia się przewagą ciemnoszarego koloru z charakterystycznym, jedwabistym połyskiem odwłoka i dość długim języczkiem, co przekłada się na ich wydajność przy korzystaniu z pożytków nektarowych, zwłaszcza z głębokich kwiatów. Jednak w praktyce, jej populacja jest mniej liczna w polskich pasiekach z uwagi na pewną skłonność do rabunków oraz większą wrażliwość na wilgoć w ulu, co bywa problematyczne – pod tym względem pszczoły włoskie radzą sobie lepiej. Pszczoła kraińska, bardzo popularna w Europie Środkowej, charakteryzuje się jasnoszarymi, srebrzystymi pierścieniami na odwłoku, a także dużą łagodnością. Często się ją wybiera do pasiek amatorskich, bo jest stosunkowo spokojna i dobrze zimuje, ale jej barwa jest zdecydowanie inna niż żółtawa, typowa dla włoskiej. Natomiast pszczoła środkowoeuropejska, czasami zwana także „czarną”, ma wyraźnie ciemne, niemal czarne ubarwienie i jest odporna na trudne warunki klimatyczne, co dawniej stanowiło jej główną zaletę. Jednak z mojego doświadczenia wynika, że jej większa agresywność i skłonność do rojów sprawia, że jest coraz rzadziej spotykana w nowoczesnych pasiekach. Najczęstszy błąd, z którym się spotykam u uczniów i początkujących pszczelarzy, to sugerowanie się wyłącznie kształtem lub wielkością ciała, zamiast zwracać uwagę na barwę odwłoka oraz cechy użytkowe rodziny pszczelej. W branży podkreśla się, że rozpoznanie rasy powinno być poparte także obserwacją zachowań, dynamiki rozwoju i reakcji na pożytek, nie tylko wyglądem – tego niestety często się nie docenia. Dlatego dobrze jest znać charakterystyki poszczególnych ras, bazując na sprawdzonych źródłach i doświadczeniu praktycznym.