Kwalifikacja: ROL.03 - Prowadzenie produkcji pszczelarskiej
Zawód: Pszczelarz , Technik pszczelarz
Kategorie: Gospodarka pasieczna Rośliny miododajne
Która roślina charakteryzuje się najwyższym poziomem wydajności miodowej?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Przegorzan pospolity to naprawdę wyjątkowa roślina dla pszczelarzy i nie bez powodu jest uznawany za lidera pod względem wydajności miodowej. Jego kwiatostany potrafią dostarczyć pszczołom ogromne ilości nektaru, nawet do 1000 kg miodu z jednego hektara w dobrym sezonie, co robi wrażenie. To właśnie ta wydajność sprawia, że przegorzan jest polecany do zakładania pożytków pszczelich na terenach, gdzie brakuje innych silnych miododajnych roślin. W praktyce zawodowej, pszczelarze coraz częściej wykorzystują przegorzany jako roślinę uzupełniającą okresy, gdy naturalne pożytki są ograniczone, co pozwala zachować wysoką wydajność pasieki. Często mówi się, że przegorzan ratuje sezon, szczególnie latem, kiedy inne rośliny już przekwitły, a pszczoły potrzebują ciągłego dostępu do nektaru. Co więcej, miód z przegorzanu ma specyficzny smak, który ceniony jest przez wielu konsumentów, choć nie jest aż tak popularny jak lipowy czy akacjowy. Moim zdaniem warto inwestować w przegorzany na pasiece, bo to inwestycja w stabilność produkcji miodu. Branżowe normy wyraźnie wskazują, że planując pożytki, trzeba sięgać po rośliny wysokowydajne i odporne na suszę – a przegorzan właśnie taki jest. Dodatkową zaletą jest fakt, że ta roślina jest dość niewymagająca pod względem glebowym i dość odporna na choroby, co z perspektywy praktycznej mocno ułatwia prowadzenie uprawy. Z mojego doświadczenia, pasieki z dostępem do tej rośliny praktycznie zawsze notują wyższe zbiory miodu. Widać wyraźnie, że przemyślany dobór roślin, takich jak przegorzan, po prostu się opłaca.
Wybierając rośliny do obsadzania pożytków pszczelich, kluczowe jest zwrócenie uwagi na takie cechy jak długość kwitnienia, odporność na niekorzystne warunki pogodowe oraz przede wszystkim wydajność miodową, czyli ilość miodu możliwą do uzyskania z jednego hektara uprawy. Rezeda wonna, choć jest rośliną o przyjemnym zapachu i bywa wykorzystywana w ogrodnictwie, w praktyce pszczelarskiej nie stanowi szczególnie cennego pożytku – jej wydajność miodowa jest niska i nie dorównuje innym gatunkom. Wyka kosmata to typowa roślina pastewna, ceniona raczej w rolnictwie niż pszczelarstwie. Jej nektarodajność jest niewielka, a do tego kwitnie dość krótko i nieregularnie, przez co pszczoły nie mogą na niej polegać jako na głównym źródle nektaru. Ślaz kędzierzawy, choć bywa odwiedzany przez pszczoły, nie jest uznawany za wydajną roślinę miododajną – bardziej służy jako uzupełnienie pożytku, niż jego podstawa. Wiele osób myli liczebność kwiatów z ich wydajnością – to częsty błąd, bo nie każda roślina obficie kwitnąca rzeczywiście daje dużo nektaru. W branży przyjęło się, że dla wysokiej wydajności pasieki niezbędne są takie gatunki, które w sprzyjających warunkach osiągają powyżej 500 kg miodu z hektara, a tu przegorzan pospolity jest nie do pobicia. Jego długi okres kwitnienia i odporność na suszę sprawiają, że jest praktycznie niezastąpiony tam, gdzie inne rośliny zawodzą. Często spotykam się z opinią, że wystarczy kilka losowych roślin kwitnących i pasieka będzie miała się dobrze, ale praktyka pokazuje, że bez takich „pewniaków” jak przegorzan trudno osiągnąć naprawdę wysokie zbiory miodu. Warto zawsze analizować nie tylko atrakcyjność wizualną kwiatów, ale głównie ich praktyczne znaczenie dla pszczelarstwa zgodnie ze sprawdzonymi standardami branżowymi.