Kwalifikacja: ROL.03 - Prowadzenie produkcji pszczelarskiej

Wybierając cechy użytkowe pszczół, łatwo się zagubić, bo każda z wymienionych ma swoje znaczenie, ale nie każda jest podstawowa z punktu widzenia produkcji i praktyki pszczelarskiej. Czerwienie matki, choć faktycznie ważne, to bardziej wskaźnik potencjału rozwojowego rodziny, a nie bezpośredniej efektywności produkcyjnej. Często przyjmuje się, że dobra matka czerwi intensywnie, ale jeśli nie przekłada się to na miodność, pszczelarz nie odniesie wymiernych korzyści. Sklepianie miodu na sucho lub mokro to już taka bardziej szczegółowa cecha – wpływa raczej na technologię pozyskiwania miodu, jego wilgotność czy łatwość odsklepiania, a nie na ogólną wydajność rodziny pszczelej. Zresztą, w praktyce najważniejsze jest, ile tego miodu jest, a nie jak wygląda sposób jego magazynowania. Zachowanie się pszczół na plastrze, czyli tzw. trzymanie się plastrów, ma znaczenie głównie dla komfortu pracy pszczelarza – spokojne pszczoły mniej uciekają, ułatwiają przeglądy i ograniczają straty. Jednak to cecha raczej dodatkowa, wpływająca pośrednio na efektywność, ale nie decydująca o wartości użytkowej rodziny jako takiej. Typowym błędem jest właśnie przecenianie tych bardziej „wygodnych” czy efektownych cech, bo łatwiej je zaobserwować podczas pracy w pasiece, a zapomnienie o tym, co naprawdę decyduje o opłacalności produkcji miodu. Standardy hodowlane i praktyka jasno wskazują – to wydajność miodowa powinna być podstawowym kryterium przy selekcji rodzin pszczelich, bo to ona przesądza o sukcesie ekonomicznym pasieki i jej rozwoju w kolejnych sezonach.