Kwalifikacja: ROL.03 - Prowadzenie produkcji pszczelarskiej
Zawód: Pszczelarz , Technik pszczelarz
Kategorie: Biologia pszczół Gospodarka pasieczna
Która z wymienionych ras pszczół charakteryzuje się jednolitym ziemisto-ciemnobrązowym ubarwieniem ciała, krótkim języczkiem, dużą skłonnością do żądlenia, płochliwością na plastrze oraz dobrą zimotrwałością?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Rasa pszczół środkowoeuropejskich (Apis mellifera mellifera) jest bardzo charakterystyczna, zwłaszcza jeśli chodzi o ubarwienie i zachowanie. Ich ciało ma jednolity, ziemisto-ciemnobrązowy kolor, a włoski są krótkie i słabo żółte, co odróżnia je od np. pszczół kraińskich czy włoskich. Krótki języczek (zwykle ok. 6 mm) sprawia, że te pszczoły nie są aż tak efektywne przy zbiorze nektaru z głębokich kwiatów, ale za to świetnie radzą sobie z roślinami typowymi dla naszego klimatu. W praktyce pszczelarze doceniają ich bardzo dobrą zimotrwałość – te pszczoły świetnie znoszą długie, mroźne zimy, nie zużywając przy tym nadmiernie zapasów pokarmowych. Trzeba też pamiętać o ich dość dużej agresywności i płochliwości – na plastrze szybko się niecierpliwią, mają tendencję do żądlenia, więc według mnie praca z nimi wymaga trochę więcej ostrożności i wprawy. W literaturze fachowej i praktyce zawodowej często się podkreśla, że środkowoeuropejskie pszczoły wybierane są do pasiek nastawionych na odporność rodzin i minimalizację strat zimowych. Moim zdaniem to dobry wybór do trudniejszych warunków klimatycznych, chociaż trzeba się liczyć z pewnymi niedogodnościami podczas obsługi uli.
Odpowiedzi wskazujące na pszczoły kraińskie, włoskie lub kaukaskie wynikają zazwyczaj z mylenia cech morfologicznych albo z przeceniania uniwersalności niektórych ras. Pszczoła kraińska (Apis mellifera carnica) znana jest z łagodności i stosunkowo ciemnego ubarwienia, ale jej kolor nie jest jednolicie ziemisto-ciemnobrązowy – raczej szarawy z jasnymi pierścieniami na odwłoku. Poza tym kraińskie pszczoły cechują się większą spokojnością na plastrze i są mniej skłonne do żądlenia niż środkowoeuropejskie; to właśnie dlatego w wielu krajach są chętnie wybierane przez pszczelarzy ceniących komfort pracy. Z kolei rasa włoska (Apis mellifera ligustica) to zupełnie inna bajka – to pszczoły wyjątkowo łagodne, bardzo żółto ubarwione, o długim języczku, co predysponuje je do pracy z roślinami o głębokich kielichach kwiatowych, ale niestety słabiej radzą sobie w trudniejszych warunkach zimowych. Wreszcie pszczoły kaukaskie (Apis mellifera caucasica) rozpoznasz po popielatoszarym ubarwieniu i bardzo długim języczku, co przekłada się na ich wysoką wydajność przy zbiorze nektaru z głębokich kwiatów, ale niestety te pszczoły są mniej odporne na wilgoć i często mają tendencję do rabunków. Typowym błędem jest skupianie się tylko na jednym aspekcie, np. ubarwieniu, bez brania pod uwagę całokształtu cech użytkowych – tymczasem tylko pszczoła środkowoeuropejska odpowiada wszystkim określonym w pytaniu właściwościom: ciemne, jednolite ubarwienie, krótki języczek, wysoka żądliwość i płochliwość oraz znakomita zimotrwałość. Branżowe zalecenia wyraźnie wskazują, by przy wyborze rasy kierować się nie tylko wyglądem, ale też zachowaniem i dostosowaniem do lokalnych warunków.