Kwalifikacja: ROL.03 - Prowadzenie produkcji pszczelarskiej

Często pojawiają się pomyłki przy rozróżnianiu rodzajów miodów, zwłaszcza jeżeli ktoś bazuje tylko na kolorze lub smaku. Gryczany miód rzeczywiście ma intensywną barwę, ale raczej ciemno-brązową, czasem nawet z odcieniem czerwonawym, i charakteryzuje się bardzo specyficznym, ostrym smakiem z wyraźną nutą goryczy. Jednak nie żeluje w temperaturze pokojowej – pozostaje płynny przez dłuższy czas i krystalizuje raczej na drobnoziarnistą masę. Wielokwiatowy natomiast uchodzi za najbardziej uniwersalny, często jasnożółty lub lekko bursztynowy, ale całkowicie pozbawiony tej charakterystycznej galaretowatości – krystalizuje równomiernie, niekiedy bardzo szybko, lecz bez efektu żelowania. Lipowy miód z kolei bywa bardzo jasny, prawie przezroczysty, czasem lekko słomkowy, o wyrazistym, lekko miętowym aromacie i przyjemnym, łagodnym smaku bez wyraźnej goryczki. Jego krystalizacja odbywa się stosunkowo szybko, jednak struktura jest raczej kremowa niż galaretowata. Często błędnym założeniem jest utożsamianie barwy z konsystencją – w praktyce decydują o tym głównie obecność koloidów i skład cukrów. Miód wrzosowy jest wyjątkowy właśnie przez swój wysoki poziom substancji koloidalnych, które powodują charakterystyczne żelowanie. Z mojego doświadczenia wynika, że niektórzy mylą też wrzosowy z gryczanym przez podobnie nieoczywisty smak, ale pod względem tekstury różnią się diametralnie. Podsumowując, wybierając miód na podstawie tych parametrów, warto znać nie tylko barwę czy smak, ale także szczególne właściwości fizyczne, które mają kluczowe znaczenie w praktyce technologii spożywczej i branży gastronomicznej. Właśnie to żelowanie przy około 20°C jest unikatowe dla miodu wrzosowego i stanowi jego technologiczną przewagę.