Kwalifikacja: ROL.03 - Prowadzenie produkcji pszczelarskiej
Zawód: Pszczelarz , Technik pszczelarz
Kategorie: Podstawy rolnictwa
Który pomiar służący do oceny cech pokroju krowy mlecznej przedstawiono na rysunku?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wysokość w kłębie to jeden z podstawowych pomiarów morfologicznych u bydła mlecznego. Moim zdaniem, bez tej wartości trudno byłoby w ogóle mówić o racjonalnej ocenie cech pokroju oraz selekcji zwierząt do dalszej hodowli. Wysokość w kłębie mierzy się od podłoża do najwyższego punktu kłębu, czyli miejsca gdzie szyja przechodzi w grzbiet, a to pozwala na uzyskanie bardzo obiektywnej informacji o wielkości zwierzęcia. Ten parametr jest szczególnie istotny przy ocenie ras wysoko wydajnych, bo często większy wzrost idzie w parze z wyższymi możliwościami produkcyjnymi, choć oczywiście nie jest to regułą bez wyjątków. W praktyce stosuje się do tego specjalne laski zoometryczne, żeby wykluczyć błędy pomiarowe. Wysokość w kłębie jest standardem zarówno podczas przeglądów wystawowych, jak i w oficjalnych księgach hodowlanych, bo pozwala porównywać zwierzęta w populacji. Przykładowo, jeśli krowa ma zbyt niską lub zbyt wysoką wysokość w kłębie w stosunku do standardów rasy, może to świadczyć o odstępstwach od idealnego typu użytkowego. Z mojego doświadczenia wynika, że regularne monitorowanie tego pomiaru daje hodowcy realny obraz postępów w doskonaleniu stada – warto to robić dokładnie i zawsze zgodnie z przyjętymi procedurami.
Pojęcia takie jak wysokość w krzyżu, kątowość sylwetki czy głębokość tułowia bywają mylone, ale każdy z nich oznacza zupełnie coś innego w praktyce oceny bydła mlecznego. Wysokość w krzyżu to pomiar od podłoża do najwyższego punktu krzyża, czyli w okolicy zadu – ten parametr jest użyteczny głównie w ocenie proporcji tylnej części ciała i bywa wykorzystywany przy analizie potencjału rozrodczego czy ocenianiu poprawności zadu. Kątowość sylwetki odnosi się natomiast do stopnia wygięcia linii grzbietu i zadu, co jest ważne w kontekście oceny płodności, długowieczności oraz ekspresji cech użytkowych, ale nie jest klasycznym pomiarem liniowym, tylko bardziej subiektywną oceną kształtu. Głębokość tułowia mierzy się najczęściej od kłębu do dolnej linii brzucha i parametr ten świadczy głównie o pojemności klatki piersiowej, a więc potencjale oddechowym i trawiennym zwierzęcia, co ma szczególne znaczenie dla wydajności mlecznej, ale nie jest to pomiar od podłoża jak w przypadku wysokości w kłębie. W praktyce błędne rozpoznanie miejsca, z którego mierzy się wysokość w kłębie, może wynikać z niewłaściwego rozumienia anatomii krowy lub zbyt powierzchownego podejścia do oceny. Wiele osób skupia się tylko na ogólnej wielkości zwierzęcia, a pomija precyzję punktów odniesienia, co potem skutkuje nieścisłościami w dokumentacji hodowlanej i trudnościach w porównywaniu wyników między stadami. Zawsze warto wrócić do podstaw i przypomnieć sobie, że kluczowe pomiary mają swoje ściśle określone miejsce i uzasadnienie praktyczne.