Kwalifikacja: ROL.03 - Prowadzenie produkcji pszczelarskiej
Zawód: Pszczelarz , Technik pszczelarz
Kategorie: Choroby i szkodniki Podstawy rolnictwa
Na ilustracji przedstawiono larwy szkodnika roślin uprawnych. Jaki to szkodnik?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Stonka ziemniaczana to naprawdę poważny problem w uprawie ziemniaków w Polsce i nie tylko. Na zdjęciu widać typowe larwy – mają one charakterystyczny, pomarańczowo-czerwony kolor oraz czarne plamki po bokach ciała. Z mojego doświadczenia, ich rozpoznanie jest kluczowe, bo właśnie larwy są najbardziej żarłoczne i potrafią w krótkim czasie zniszczyć całe liście roślin. To nie jest błahy szkodnik – w nowoczesnej uprawie korzysta się z systematycznego monitorowania pól i progów szkodliwości, żeby podejmować decyzje o zwalczaniu zgodnie z zasadami integrowanej ochrony roślin. Używanie środków chemicznych powinno być ostatecznością, bo stonka łatwo się na nie uodparnia – to już klasyka, jeśli chodzi o ewolucję odporności. Dobrą praktyką jest też łączenie różnych metod: zmianowanie, mechaniczne zbieranie larw, stosowanie preparatów biologicznych, np. na bazie bakterii Bacillus thuringiensis. Ważne, by nie zwlekać z interwencją – moim zdaniem szybka reakcja, jeszcze przed masowym pojawem larw, pozwala znacząco ograniczyć straty plonu. Warto też pamiętać, że stonka bywa wytrwała, a jej monitoring to właściwie obowiązek każdego, kto poważnie myśli o ochronie upraw.
Na ilustracji przedstawione zostały larwy stonki ziemniaczanej – i to właśnie ten szkodnik odpowiada za najbardziej typowe szkody w uprawach ziemniaka, zwłaszcza w fazie larwalnej. Stonka ziemniaczana wyróżnia się nie tylko charakterystycznym ubarwieniem, ale i cyklem rozwojowym, który jest dobrze opisany w literaturze branżowej; jej larwy są masywne, pomarańczowe z czarnymi plamami, co dość łatwo odróżnia je od innych szkodników. Mylenie tego gatunku np. z chrabąszczem majowym to częsty błąd – larwy chrabąszcza są białe i żyją pod ziemią, gdzie podgryzają korzenie, a nie liście. Słodyszek rzepakowy z kolei ma zupełnie inny wygląd i atakuje przede wszystkim pąki kwiatowe rzepaku, larwy są drobne i zielonkawe, trudno je pomylić z masywnymi, pomarańczowymi larwami stonki. Bielinek kapustnik natomiast żeruje głównie na roślinach kapustnych, a jego gąsienice są zielone lub żółtawe, pokryte drobnymi włoskami. Typowym błędem w rozpoznawaniu szkodników jest patrzenie tylko na kolor lub miejsce występowania, bez uwzględnienia szczegółów morfologicznych – a to one są najważniejsze w praktyce rolniczej. Prawidłowa identyfikacja szkodnika pozwala zastosować odpowiednie metody zwalczania zgodnie z integrowaną ochroną roślin oraz normami branżowymi, co przekłada się na realne oszczędności i bezpieczeństwo upraw. Warto więc zawsze dokładnie przyjrzeć się cechom larw przed podjęciem decyzji o ochronie chemicznej czy biologicznej, bo pomyłki w rozpoznawaniu prowadzą do nieskutecznych działań i strat ekonomicznych.