Kwalifikacja: DRM.04 - Wytwarzanie wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Istnieje kilka koncepcji, które są błędne w kontekście wiercenia otworów, a które mogą prowadzić do powstawania odłupań na dolnej powierzchni elementu. Używanie wierteł śrubowych z rozwartym kątem wierzchołkowym może wydawać się korzystne, jednak w rzeczywistości takie wiertła są projektowane głównie do miękkich materiałów, takich jak drewno, a nie do twardszych materiałów, jak metal czy tworzywa sztuczne. Dodatkowo, wiertła z rozwartym kątem mogą powodować większe naprężenia w materiale, co z kolei zwiększa ryzyko uszkodzeń. Wiercenie jednocześnie w dwóch złożonych elementach, choć teoretycznie może zaoszczędzić czas, w praktyce wprowadza niekontrolowane ruchy i może prowadzić do przesunięcia się elementów w trakcie wiercenia, co skutkuje nieprecyzyjnym otworem oraz większym ryzykiem pęknięcia. Zwiększanie obrotów wiertła w końcowej fazie wiercenia jest również złym pomysłem. W rzeczywistości, w miarę zbliżania się do końca wiercenia, optymalna prędkość obrotowa powinna być zmniejszana, aby zminimalizować ryzyko przegrzania i uszkodzenia wiertła oraz materiału. Właściwe podejście do wiercenia polega na zrozumieniu mechanizmów obróbczych oraz wpływu parametrów na jakość wykonywanej pracy. Błędem jest subiektywne postrzeganie metod, które wydają się efektywne bez naukowego uzasadnienia.